Epifaniczny tom 5 – rozdział 1 – str. 66
Znaki czasów wśród ludu Prawdy
którzy się w nim znajdowali, byli chronieni od powodzi klątwy wylewającej swe nieszczęścia. Wchodząc w Przymierze Zakonu, wierni w Izraelu otrzymali dodatkowe błogosławieństwa, które w inny sposób nie byłyby ich udziałem, chociaż nikt z tego narodu nie mógł uzyskać życia przez Zakon. Jak pokazano w odnośnym górnym przejściu Piramidy, wchodząc w Przymierze Zakonu, zostali oni podniesieni na wiele sposobów ponad tych, którzy nie zostali tak uprzywilejowani. W czasie symbolizowanego okresu – antytypicznego czterdziestego dnia – ulga od przeszłych utrapień i obietnica przyszłej ulgi zostały więc udzielone tym w antytypicznej Arce. Wszyscy z nas są wystarczająco zaznajomieni z historią pierwszych czterdziestu symbolicznych dni antytypicznego roku potopu, by zauważyć zarówno niedolę tych, którzy byli na zewnątrz, jak i błogosławieństwa tych, którzy byli wewnątrz antytypicznej Arki, a także by zauważyć ulgę, jaka pod koniec tych czterdziestu dni nadeszła dla Izraela wyzwolonego z egipskiej niewoli, jak i błogosławieństwa, jakie przyniosło im Przymierze Zakonu.
(63) Pięć rzeczywistych księżycowych miesięcy, tak jak potop rozpoczętych od daty w drugim księżycowym miesiącu (1Moj. 7:11), składa się dokładnie z 147 dni, nie 150 dni, jak twierdzą redaktorzy i dyrektorzy PBI. Te pięć miesięcy potopu zakończyło się zatem 107 dni po zakończeniu się czterdziestu dni ulewnego deszczu. Ponieważ każdy z nich reprezentuje 10,7547945+ lat, 107 typicznych dni symbolizuje 1150,76301364+ lat, a taka liczba lat od lipca 1615 p.n.e. doprowadza nas do kwietnia 464 p.n.e., końca 107. antytypicznego dnia. Ten antytypiczny dzień rozpoczął się więc 10,7547945+ lat wcześniej, tj. w lipcu 475 p.n.e. Jak można zauważyć, w typie arka spoczęła na górach Araratu pod koniec piątego miesiąca (1Moj. 8:4). Jakie wydarzenie mające miejsce w latach 475 do 464 p.n.e. jest antytypem arki spoczywającej na górach Ararat? Odpowiadamy, że w 468 p.n.e. królestwo Persji, przez polecenie, jakie jego król Artakserkses dał Ezdraszowi (Ezdr. 7:1-28),