Epifaniczny tom 5 – rozdział 1 – str. 68
Znaki czasów wśród ludu Prawdy
jak i Mojżesza – że w znacznym stopniu zabezpieczyła ich przed demoralizującym wpływem społeczności i kontaktów z poganami. Począwszy od tego czasu Izrael przez wieki cieszył się pokojem i bezpieczeństwem w wyniku odsunięcia od siebie klątwy poganizmu i w znacznej mierze pozostał wolny od skażenia pogaństwem. Dla niego ta klątwa rzeczywiście zaczęła ustępować.
(65) Kolejny okres w typie (1Moj. 8:5) trwał siedemdziesiąt dni, a ostatniego dnia widoczne stały się szczyty gór. Antytypiczne siedemdziesiąt dni trwały 752,83561640+ roku, kończąc się w maju 322 n.e., a ostatni symboliczny dzień rozpoczął się w sierpniu 311 n.e. Jakie wydarzenia miały miejsce między sierpniem 311 n.e. a majem 322 n.e., odpowiadające wyłonieniu się gór z wody? Odpowiadamy, że podczas tych lat, tj. w 313 n.e., zakończyły się ostatnie prześladowania ze strony pogańskiego Rzymu, trwające 10 lat (Obj. 2:10). Konstantyn wydał różne edykty dotyczące religijnej tolerancji, które zarówno prawdziwym, jak i fałszywym chrześcijanom dawały religijną wolność. Zarówno prawdziwe, jak i fałszywe chrześcijaństwo wykorzystało swą wolność do tego, co uważało za najlepsze. W tym czasie, w 318 n.e., swą bardzo owocną działalność na rzecz prawdy rozpoczął Ariusz. W ten sposób, po raz pierwszy w historii, przez największe ziemskie mocarstwa została ogłoszona religijna wolność, zarówno we wschodnich, jak i zachodnich częściach cesarstwa Rzymu, które w tamtym czasie składało się z dwóch królestw o równym autorytecie, zjednoczonych w jedno imperium (góry z 1Moj. 8:5). Zagwarantowanie chrześcijanom religijnej wolności przez cesarstwo oczywiście było wyraźnym etapem ustępowania klątwy, na ile dotyczy to Przymierza Abrahama i wszystkich nim objętych, bez względu na ich związek z nim.
(66) Następny okres w typie dobiegł końca czterdzieści dni po poprzednim, a ostatniego dnia zostały wypuszczone kruk oraz gołębica, przy czym gołębica (nie kruk) wieczorem