Epifaniczny tom 5 – rozdział 1 – str. 74
Znaki czasów wśród ludu Prawdy
(72) W związku z powyższym powstają pewne pytania, które postawimy i na które odpowiemy.
Pytanie: Dlaczego twierdzimy powyżej, że pierwsze pięć miesięcy potopu trwały 147 dni, a nie 150?
Odpowiedź: Miesiące roku potopu, jak wszystkie literalne miesiące Biblii, oczywiście były miesiącami księżycowymi. Średni miesiąc księżycowy to 29,53059 dnia. Kalendarz księżycowy jest więc dostosowany tak, by w następujący sposób uwzględnić rzeczywisty czas każdej lunacji: miesiące nieparzyste, z małymi wyjątkami dla wyrównania ułamka powyżej 29½ dnia oraz dla zharmonizowania dodatkowego trzynastego miesiąca, są miesiącami o 30 dniach, natomiast miesiące parzyste liczą po 29 dni. Potop rozpoczął się siedemnastego dnia drugiego miesiąca roku księżycowego, a więc w miesiącu parzystym. Pierwszych pięć miesięcy zakończyło się siedemnastego dnia siódmego miesiąca. Obejmując końcówkę drugiego miesiąca, te pięć miesięcy objęły też dwa inne parzyste miesiące, tj. czwarty i szósty. Te pięć miesięcy składały się zatem z trzech miesięcy po 29 dni i dwóch miesięcy po 30 dni, co daje 147 dni. Fakt ten (i nie tylko), potwierdzony wydarzeniem (misją Ezdrasza) w ostatnim z tych 147 dni w antytypicznym roku potopu dowodzi, że – ogólnie rzecz biorąc – redaktorzy PBI i pisarze kościoła nominalnego mylą się w twierdzeniu, że poza określaniem proroczych miesięcy w Starym Testamencie Bóg liczył miesiące jako składające się z 30 dni, a lata – z 360 dni.
(73) Drugie pytanie jest następujące: Czy nie ma sprzeczności w nauce, że antytypiczny rok potopu rozpoczął się w 2045 p.n.e. i że ludzie – typy klas, które zaczęły istnieć tysiące lat później – weszli do arki, zanim zaczął się potop, podczas gdy te antytypiczne klasy weszły do antytypicznej Arki na długo po rozpoczęciu się antytypicznego roku potopu?
Odpowiedź: Powinniśmy pamiętać, że antytyp dni przed rokiem potopu (Łuk. 17:20, 27) składa się z warunków na