Epifaniczny tom 5 – rozdział 2 – str. 115
Wezwania – przesiewania – broń ku zabijaniu
jest w świątyni. Pan Barbour i jego towarzysze, jako zaprzeczający okupowi, należeli do pierwszego męża z bronią ku zabijaniu. Jednak to nie oni, lecz niektórzy z kleru oraz ich towarzysze jako zaprzeczający okupowi stanowili pierwszego męża z bronią ku zabijaniu zabijającego na dziedzińcach, tj. niszczącego tych z tymczasowo usprawiedliwionych jako takich, którzy przyjmowali ich nauki zaprzeczające okupowi. Natomiast pierwszym mężem z bronią ku zabijaniu – zaprzeczającym okupowi, który zabijał w mieście, związanym ze świątynią tak, jak obóz na pustyni był związany z Przybytkiem – nie był pan Barbour ze swoimi towarzyszami, ani przede wszystkim zaprzeczający okupowi kler, lecz ewolucjoniści, spirytualiści, zwolennicy chrześcijańskiej nauki itd. Zabijanie przez nich w mieście symbolizowało zarażanie naukami zaprzeczającymi okupowi tych, których nazywano chrześcijanami, lecz którzy nie byli nawet tymczasowo usprawiedliwieni, co niszczyło ich jako nominalnych chrześcijan. Ponieważ plaga, pokazana w typie 4Moj. 11:33,34, zabijała wśród poświęconych, tymczasowo usprawiedliwionych i nominalnych – uważamy, że jest ona tym samym co pierwsza broń ku zabijaniu, tj. zaprzeczaniem okupowi, gdyż dokonała ona tego samego, co było pokazane w typie plagi z 4Moj. 11:33,34, tj. zabijała w świątyni, na dziedzińcu i w mieście. Należy tutaj podkreślić, że ten potrójny zasięg działania, zarówno w typach Mojżesza, jak i w proroctwie Ezechiela, występuje we wszystkich sześciu przesiewaniach oraz w działalności wszystkich mężów z bronią ku zabijaniu, tzn. przesiewanie, zabijanie dotykało niegodnych wśród poświęconych, tymczasowo usprawiedliwionych i jedynie wyznaniowych chrześcijan. Jakże znamiennie nasze trzy teksty pod każdym względem wzajemnie się uzupełniają.
(24) Czytamy, że gospodarz zgodził się z robotnikami na jeden grosz (w nowszych przekładach „denara” – przypis tł.) dziennie (Mat. 20:2). Bez względu na to, czy wezwanie wczesnym rankiem potraktujemy jako trwające od 1874 do 1881 roku, jak czynił to nasz Pastor, czy też od 1881 do 1884 roku, jak czyni