Epifaniczny tom 5 – rozdział 2 – str. 99
Wezwania – przesiewania – broń ku zabijaniu
sługą Kościoła, postanowionym przez Pana na okres Laodycei. Powinniśmy spodziewać się zatem, że Pan będzie uczył nas przez niego. Jeśli w umyśle powstaje wątpliwość, która interpretacja jest właściwa, to zawsze jest bezpieczniej rozsądzić tę wątpliwość na korzyść interpretacji Pastora. Wierzymy, że takie postępowanie jest zgodne z wolą Pana”. Mówimy na to: Amen. W świetle jego często publikowanych zaprzeczeń poglądom Pastora w tej kwestii i wprowadzania przez niego kilku innych poglądów sugerujemy, że odnoszą się do niego słowa naszego Pana: „Z mów twoich osądzę cię”. Doradzamy więc wszystkim braciom, by w tej kwestii trwali przy poglądzie, który pozostaje w harmonii z poglądem „onego Sługi” i który wypełnione fakty pokazują jako prawdziwy. Doradzamy też, by odrzucili niezgodne z urzędem szafarza, niebiblijne, nierozsądne i niehistoryczne poglądy przedstawiane przez J.F. Rutherforda i jego towarzyszy, z których każdy jest przeciwny poprzedniemu poglądowi i jego własnym zasadom, tak trafnie i prawdziwie stwierdzonym w powyższym cytacie jego własnych słów.
(4) W Mat. 19:27-20:16; 1 Kor. 10:1-14; Ezech. 9:1-11 podana jest prorocza historia Żniwa Ewangelii, zarówno w jego zgromadzaniu, jak i przesiewaniu. W tym rozdziale chcemy przestudiować ten proroczy historyczny zarys dla naszego oświecenia, zachęty i napomnienia. Niech Pan pobłogosławi nas cichym sercem, byśmy mogli odnieść z tego zbudowanie (Psalm 25:7-9).
(5) Wszyscy pamiętamy interpretację przypowieści o groszu podaną w P 3 przez naszego drogiego Pastora. Dniem z tej przypowieści jest Wiek Ewangelii; okresem jego pierwszego wezwania było Żniwo Wieku Żydowskiego; okresem ostatniego wezwania – czas od 1881 roku do końca Żniwa Ewangelii; jego pozostałe wezwania następują w okresie pomiędzy tymi dwoma wezwaniami; a wieczór i wręczenie grosza są związane z zaszczytami Królestwa poza zasłoną. Pogląd ten stwarzał jednak problem w jego umyśle: że szemranie musi mieć miejsce