Epifaniczny tom 5 – rozdział 3 – str. 151
Czas Żęcia
zapieczętowani, zanim ostatni naród został wciągnięty w wojnę, co dokonało się przez wzmożoną akcję łodzi podwodnych z 1917 roku. Tak więc ”wielka kampania”, mająca swój początek po tym roku, a nawet po wypowiedzeniu wojny przez Amerykę, nie mogła być częścią pracy żęcia ani pieczętowania.
(12) Biblia naucza, że wszyscy święci, całe 144 000, mieli zostać zaszczyceni przywilejem dokonania (duchowej) pomsty na narodach i wymierzenia (duchowej) kary ludziom, wiązania królów i książąt oraz wykonania zapisanego wyroku (Psalm 149:5-9). Miało to miejsce od jesieni 1914 roku do jesieni roku 1916, jak wykazaliśmy w E 3, roz. II, dokąd odsyłamy czytelników po pełniejsze rozważenie tego tematu. By móc wziąć udział w tej pracy, wszyscy z wybranych musieli zatem zostać zapieczętowani na czole przed jesienią 1916 roku. Wtedy żęcie było więc już skończone.
(13) Biblia naucza, że ostatnią pracą antytypicznego Eliasza wobec nominalnego duchowego Izraela, zanim utracił on płaszcz urzędu rzecznika Boga dla nominalnego duchowego Izraela, było uderzenie i rozdzielenie Jordanu (2Król. 2:8). By w ogóle stać się częścią antytypicznego Eliasza, trzeba było wziąć udział w jego ostatniej pracy jako rzecznika Boga do nominalnego duchowego Izraela (bowiem Eliasz przedstawia wybranych Boga w tej funkcji), ponieważ wszyscy święci mieli mieć udział w tej pracy (Psalm 149:5-9). Ta praca uderzania dobiegła końca jesienią 1916 roku, jak wykazaliśmy w E 3, roz. II. Z tego powodu przed jesienią 1916 roku wszyscy wybrani zostali popieczętowani na czołach – żęcie było skończone.
(14) Biblia naucza, że ostatnią ogólną pracą Najwyższego Kapłana Świata przed opuszczeniem tego świata w swoich ostatnich członkach miało być: (1) wyznanie świadomych grzechów chrześcijaństwa nad antytypicznym Kozłem Azazela; (2) odprowadzenie go do Bramy Dziedzińca; oraz (3) odesłanie go do Azazela przez człowieka na to wyznaczonego