Epifaniczny tom 5 – rozdział 3 – str. 158
Czas Żęcia
Nikt nie mógł być częścią antytypicznego Eliasza, jeśli nie brał udziału w części pracy Eliasza, który miał działać jako rzecznik Boga do nominalnego duchowego Izraela. Ostatni z klasy Eliasza musiał więc mieć udział w ostatnim użyciu płaszcza. Zauważyliśmy już (E 3, roz. II), że Elizeusz uderzył Jordan, to jest ogłaszał przesłanie Obj. 19:1,2 od jesieni 1917 do wiosny 1918 roku. Jakiś czas przed jesienią 1917 roku antytypiczny Eliasz stracił więc swój płaszcz. Przed tym wydarzeniem wszyscy wybrańcy nie tylko uderzyli więc Jordan, lecz również (przed zakończeniem tego uderzania) musieli zostać popieczętowani na czołach, to jest żęcie musiało dobiec końca.
(22) Historia Gedeona i jego 300 wojowników (Sędz. 6-8) jest kolejnym dowodem faktu, że przed jesienią 1916 roku wszyscy wybrańcy zostali popieczętowani na czołach. Wszyscy przypominamy sobie, jak nasz drogi Pastor wyjaśniał antytyp tej historii: Wezwanie Gedeona do broni przedstawia wzywanie ludzi przez naszego Pana przez cały Wiek Ewangelii, aby zaciągali się do świętej wojny przeciwko grzechowi, błędowi, samolubstwu i światowości. 32 000 pozytywnie reagujących przedstawiają wszystkich tych, którzy weszli w stan tymczasowego usprawiedliwienia; 22.000 tych, którzy zrezygnowali z walki, przedstawia tych, którzy obawiali się wyjść poza walkę o sprawiedliwość doświadczaną w stanie tymczasowego usprawiedliwienia, to jest tych, którzy obliczając koszty, obawiają się poświęcić i wejść w najcięższą część walki; pozostałe 10.000 przedstawia wszystkich tych, którzy się poświęcają; 9700 tych, którzy pochylali się, aby pić, przedstawia tych nienapełnionych miłującą gorliwością i posłuszeństwem w swoim stosunku do Słowa Pana, to jest Wielką Kompanię, odsuwaną od wysokiego powołania na przestrzeni Wieku Ewangelii, przy czym odsunięcie jej ostatniego członka miało miejsce jakiś czas przed jesienią 1916 roku, a także przed 16 września 1914 roku; 300 przedstawia najlepszych z wybrańców w tych ich członkach, którzy żyli po