Epifaniczny tom 5 – rozdział 3 – str. 160
Czas Żęcia
wycofały się pod dowództwem Oreby i Zeeby (Sędz. 7:23-8:3). Ta druga antytypiczna bitwa rozpoczęła się drugim uderzeniem Jordanu jesienią 1917 roku (Obj. 19:1, 2) i nie jest jeszcze zakończona [pisane w lutym 1919 roku]. Obejmuje ona działalność Wielkiej Kompanii opisaną w Obj. 19:3.
(24) 4Moj. 7:1-9 zawiera kolejny argument dowodzący, że pieczętowanie czół wybrańców jest zakończone. Werset 1 dowodzi, że wozy z wersetów 3, 7, 8 zostały dane typicznym Lewitom wtedy, gdy typiczny Przybytek został już ukończony, namaszczony i poświęcony z jego wszystkimi sprzętami i naczyniami. Ukończenie Przybytku, jego namaszczenie i poświęcenie są typem skompletowania prawdziwego Kościoła, namaszczenia go prawdą, popieczętowania na czole, jego ducha oraz jego oddzielenia od Babilonu lub świata. Jak zostało dowiedzione, to oddzielenie miało miejsce przed jesienią 1916 roku, a potem zaczęło objawiać się na zewnątrz. Dniem z wersetu 1 jest okres Epifanii. Podczas tego dnia antytypiczni Lewici Merarici i Gerszonici otrzymali swoje antytypiczne wozy, organizacje. Weszły już one w posiadanie Meraritów, a dwa inne najwyraźniej są obecnie w posiadaniu Gerszonitów. Fakty te dowodzą, że wybrańcy zostali popieczętowani na czołach, zanim te trzy organizacje (WTB&TS, PPA, IBSA) weszły w posiadanie antytypicznych Meraritów Machlitów oraz zanim dwie inne weszły w posiadanie antytypicznych Gerszonitów. Za jakiś czas przedstawimy drogim braciom pewne bardzo interesujące dodatkowe szczegóły na temat pozostałej części 4Moj. 7.
(25) Ezech. 44:1,2 zawiera dowód odnośnie naszego tematu. Pokazana tutaj zamknięta brama przedstawia usprawiedliwienie ożywione, które było doświadczeniem tylko tych, którzy niebawem mieli być spłodzeni z Ducha. Wieczne zamknięcie tej bramy przedstawia koniec spładzania z Ducha dla celów wysokiego powołania. Krótko po przyprowadzeniu Ezechiela (który w całej swojej księdze przedstawia nie onego Sługę, jak naucza tom VII, lecz to, co przedstawia Jan w Objawieniu, tj.