Epifaniczny tom 5 – rozdział 3 – str. 162
Czas Żęcia
Godziną z tych wersetów jest okres żęcia i zbierania pokłosia Wieku Ewangelii (Obj. 14:15, „przyszła godzina, aby żąć”, Przekład Poprawiony, Diaglott itp.), i z tego powodu jest wyróżniona spośród godzin 1000-letniego dnia, przy czym żęcie dobiegło końca 16 września 1914 roku, a pokłosie – przed 3 maja 1916 roku. W rezultacie po 3 maja 1916 roku nie było już ani żęcia, ani pokłosia. Przed tą datą zatem wszyscy z Maluczkiego Stadka zostali zżęci, zebrani – popieczętowani na czole.
(27) 1Moj. 15:7-21 podaje dowód czasowy, który wskazuje na 18 kwietnia 1916 roku, tj. 15 Nisan, pierwszy dzień święta Paschy, jako na datę, kiedy ostatni członek klasy Chrystusa został zapieczętowany na czole. Według Komentarza bereańskiego do wersetu 9, liczba dni z ilości lat, przez które żyły zwierzęta i ptaki ofiarowane przez Abrahama, wyniosła 3960 i przedstawia tyle samo lat. Przymierze zostało zawarte z Abrahamem 15 Nisan 2045 p.n.e., dokładnie 430 lat co do dnia przed wyjściem (2 Moj. 13:40), które miało miejsce 15 Nisan 1615 p.n.e. Było to 2044 lat i 81/2 miesiąca przed 1 stycznia 1 n.e. Różnica między 3 960 latami a 2044 latami i 81/2 miesiąca wynosi 1915 lat i 31/2 miesiąca, które od 1 stycznia 1 n.e. kończą się (w czasie księżycowym) 18 kwietnia 1916 roku, nie 1915 roku, jak to wyraził C.J. Woodworth, zmieniając w Komentarzu bereańskim myśl, którą brat przysyłający tę sugestię wyraził w swoim liście, opublikowanym w R-3957 kol. 2. Od 1 stycznia 2045 p.n.e. do 1 stycznia 1 n.e. upłynęło bowiem 2045 lat, a do 1 stycznia 1916 roku – 1915 pełnych lat. 15 Nisan 2045 p.n.e. był 31/2 miesiąca później niż 1 stycznia 2045 roku. Stąd pełne 3960 lat (od 15 Nisan 2045 p.n.e.) upłynęło 15 Nisan 1916 roku.
(28) Brat, w którego liście ta sprawa została wyjaśniona, sugeruje, że całkowita liczba dni w latach ofiar składanych przez Abrahama została podana przez Pana jako potwierdzenie długości czasu w latach, przez które Abraham musi czekać, aby odziedziczyć ziemię obiecaną. Dlatego zasugerował, że pod koniec 3960 lat powinniśmy oczekiwać powrotu Starożytnych Godnych.