Epifaniczny tom 5 – rozdział 3 – str. 168
Czas Żęcia
do łaski, jak i do gniewu, do prawdziwych Izraelów, jak i do nominalnych Izraelów. Jeśli więc potrafimy udowodnić, że żęcie Żniwa Żydowskiego rozpoczęło się w 29 n.e. i do Pięćdziesiątnicy 33 n.e. trwało od ponad 31/2 roku, wynikiem tego będzie fakt, że żęcie Żniwa Ewangelii rozpoczęło się w 1874 roku i do Pięćdziesiątnicy 1878 roku trwało od kilku lat.
(40) Jezus, jako pierwsze ziarno pszenicy, został zżęty jesienią 29 n.e. W celu pokonania siły tego argumentu, w 1917 roku w Bethel, a następnie w artykule Strażnicy JFR zaprzeczył, że Jezus był ziarnem pszenicy twierdząc, że ziarno pszenicy musi być upadłym członkiem naszej rasy. Jezus nie zgadza się z tym twierdzeniem i definicją w tej kwestii, sam nazywając siebie ziarnem pszenicy (Jana 12:24). Dojrzałe ziarno pszenicy to charakter odpowiedni dla prawdy Żniwa w czasie żęcia. Takim był Jezus, a Jehowa zżął Go w październiku 29 n.e.
(41) Dwunastu oraz siedemdziesięciu uczniów zostało zżętych dużo wcześniej, zanim zostali wysłani jako posłańcy Ewangelii, by żąć innych (Mat. 4:18-22; 9:9; Jan 1:35-51; Mat. 9:37-10:7; Łuk. 10:1-9).
(42) Wielu innych Izraelitów zostało zżętych w czasie służby naszego Pana, z których ponad 500 pozostało wiernymi, pomimo srogiego przesiewania towarzyszącego Jego ostatnim ziemskim doświadczeniom (Łuk. 6:13; 1Kor. 15:6).
(43) Wyraźne cytaty dosłownie stwierdzają, że Jezus i Jego uczniowie wykonywali pracę żęcia (Mat. 9:35-10:7; Łuk. 9:1-6; 10:1-9; Mar. 3:13-19).
(44) Używając symbolu Oblubieńca, Oblubienicy i Przyjaciela Oblubieńca oraz pokazując, że wyszukiwał i zdobywał niektórych dla Oblubienicy Jezusa, Jan Chrzciciel wykonał pracę, która pod innym symbolem nazywana jest pracą żęcia (Jana 3:29, 30).