Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 192
Gedeon – typ i antytyp
stworzenia Kościoła, których ofiarowanie przez naszego Pana następuje po zbudowaniu przez Niego ofiary okupu jako ołtarza, głoszącego pokój od Jehowy. Fakt, że cielec miał siedem lat jest typem Jego doskonałości przed Bogiem, między innymi mającej wpływ na poczytaną doskonałość człowieczeństwa Kościoła. Ołtarz Baala przedstawia klasę kleru w cielesnym Izraelu, w której nauczeni w Piśmie, faryzeusze oraz kapłani składali ofiary szatanowi przez sięganie po władzę oraz panowanie nad cielesnym Izraelem za dni Jezusa. Fakt, że to Joasz posiadał ten ołtarz dowodzi, że nie był on typem Jehowy jako Ojca Jezusa (co niektórzy mogliby wnioskować z faktu, że był on ojcem Gedeona, typu Jezusa), gdyż Jehowa nie zbudował ani nie utrzymywał ołtarza dla Baala, szatana. Jako ojciec Gedeona jest on typem prawdziwych Izraelitów, z których jednym był Jezus, tak jak Aaron z 3Moj. 16 jest typem całego Kapłaństwa, a pod koniec Wieków Eleazar, jeden z synów Aarona, jest typem Dwunastu Apostołów oraz naszego Pastora. Jednak z faktu ojcostwa Aarona względem Eleazara nie powinniśmy wnioskować, że całe Kapłaństwo lub jakakolwiek jego część jest ojcem jakiegokolwiek kapłana. Synostwo oznacza tu raczej członkostwo w klasie, której ojciec jest typem. Pod tym względem fakt ten jest równoległością tego, w jaki sposób antytypiczny Joasz nie jest Jehową, Ojcem naszego Pana Jezusa, lecz klasą, prawdziwymi Izraelitami, których Jezus był członkiem. Zanim antytypiczny Joasz z Żniwa Żydowskiego stał się duchowym Izraelem, oczywiście popierał tych, którzy zasiadali na miejscu Mojżesza, pomimo ich klerykalizmu, a tym samym posiadał ołtarz Baala. Polecenie zburzenia (w.25) ołtarza Baala przedstawia polecenie przez Boga Jezusowi, by zniósł urząd żydowskiego kleru, jako instytucji, której Bóg już nie akceptuje, oraz obalił ich klerykalne roszczenia. Gaj, który był przy ołtarzu, wydaje się przedstawiać stronniczych zwolenników systemu klerykalizmu. Wycięcie go wydaje się być typem odrzucenia takich osób od Boskiej łaski (Rzym. 11:16-22).