Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 200
Gedeon – typ i antytyp
w której dwie siły są przedstawione jako stojące w dwóch przeciwnych sobie obozach. Następnie rozdział ten opisuje wybieranie i odrzucanie przez Pana uczestników stojących w tej wojnie po Jego stronie. Potem następuje obraz ostatecznej zachęty udzielonej Wodzowi ludu Bożego w związku ze zbliżającą się wojną. Później udzielone są instrukcje związane z pierwszą walką, po czym następuje wojna, w której ten Wódz osobiście przewodził. Rozdział kończy się mniej istotną walką, w której Wódz nie brał udziału, lecz do której wezwał pewne osoby, poprzednio niezaproszone do udziału w wojnie.
(22) W wersecie 1 opisane są zastępy stojące przeciwko sobie. Scena ta miała miejsce w najbardziej wysuniętej na wschód części równiny Ezdrelon (nasienie Boga), znanej także jako Dolina Megiddo (zniszczenie), wielkim polu bitwy Palestyny (Joz. 12:21; 17:11; Sędz. 1:27; 5:19; 2Król. 9:27; 23:29; Zach. 12:11). Dolina ta kończyła się przełęczami na północ i na południe od wzgórza More (pouczenie), obecnie zwanego Małym Hermonem. To właśnie na południe od tego wzgórza, „w dolinie”, byli rozłożeni obozem Midianici, natomiast nieco na południe, na północnych zboczach góry Gilboa, przy źródle Charod (przerażenie), był rozłożony obóz Gedeona. W wersecie tym imiona odniesione do przywódcy Izraela wskazują w typie na fakt, że nasz Pan działa jako Przeciwnik szatana (Jerubbaal) oraz jako Niszczyciel (Gedeon) jego dzieł. Źródło Charod (przerażenie) jest typem argumentów dotyczących kary za grzech, która według prawdy jest przerażeniem, a według szatańskiej teorii wiecznych mąk z pewnością jest przerażeniem do potęgi. To właśnie w tej kwestii, począwszy od początku Żniwa, a nawet począwszy od czasu oczyszczonej Świątnicy, prawdziwi rzecznicy Boga walczyli (stali obozem) przeciwko błądzicielom. Fakt, że antytypiczna walka miała mieć związek z nauczaniem sugerowany jest przez słowo More (pouczenie), natomiast fakt, że przeciwnicy ludu Bożego nazwani są tutaj