Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 206
Gedeon – typ i antytyp
i przekonującego ich zbadania, lecz jedynie dlatego, że był on „onym Sługą”! Zaniedbując jego wielokrotne napominanie, by niczego, co pisał czy nauczał, nie przyjmować bez „potwierdzenia” jako prawdy, oni po prostu połykali to, co mówił tylko dlatego, że on tak powiedział. Tacy nie zachowali prawdziwej godności i szlachetności synów Bożych. Wprost przeciwnie, stali się służalczymi wobec człowieka. Gdy on umarł, nie byli nauczeni do opierania się wyłącznie na Panu, służącemu im przez Swych rzeczników według Jego uznania, w wyniku czego potrzebowali następnej ludzkiej podpory, kolejnej kuli, na której mogliby się oprzeć. Jakże łatwo wpadli więc w pułapkę szatana, że Towarzystwo jest przewodem dla pokarmu i pracy Kapłanów! W ten sposób naturalnie nie można było zbudować niezależnej struktury wiary, a ci, którym jej brakowało, oczywiście nie mogli należeć do Maluczkiego Stadka, ponieważ brakowało im niezbędnej stabilności i godności charakteru. (2) Klękanie na kolana, by pić, jest też typem opieszałości. Chrześcijanie pokazani w takim działaniu nie byli pilni ani czujni, zawsze obfitujący w pracy Pana. Korzystali z prawdy sporadycznie. W rezultacie stwierdzali, że mają tylko tyle czasu, że pozwala im to na pracę z prawdą tylko okresowo, odpoczywając między poszczególnymi działaniami. Z tego powodu brakowało u nich wytrwałej gorliwości i energii, i dlatego oczywiście nie mogli uczynić swego powołania i wyboru pewnym. (3) Klękanie na kolana, by pić, jest też typem kolejnej myśli: lenistwa, bliskiego krewnego poprzedniej cechy. Nie tylko opieszałość sprawiała, że nowe stworzenia traciły korony: do tego samego prowadziło też lenistwo. Koron nie udało się utrzymać tym, którzy nie czynili wysiłku w związku z prawdą; tym, którzy w wyniku wiernego używania prawdy nie doznawali zmęczenia dla sprawy Pana (lecz nie sprawą Pana); a także tym, którzy nie znosili trudów jako dobrzy żołnierze Chrystusa. Korona nie jest dla leniwego chrześcijanina lubiącego wygody. Dlatego ci, którzy klękali, są również typem tych, którzy zostali odłączeni od antytypicznych trzystu z powodu lenistwa.