Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 214
Gedeon – typ i antytyp
prawdy i świętego ducha prawdy, jaki napełniał zdolności serca i umysłu wiernych. Tak jak odważny Gedeon mógł postawić siebie za przykład bohaterskiego działania do naśladowania przez swoich żołnierzy, tak nasz Gedeon mógł uczynić to samo dla Swoich bojowników („Patrzcie na mnie i róbcie to, co ja robię”).
(35) Przez wydarzenia tamtych czasów oraz różnorodne narzędzia, szczególnie kazania w gazetach, jakich wkrótce po wybuchu wojny nasz Pan używał do atakowania doktryn Boskiego prawa, wydał On Swoim żołnierzom polecenie, by naśladowali Go w atakowaniu tych doktryn. Już wcześniej pouczał ich, że w miarę jak opatrzność Boża będzie wskazywać na linie ataku, jaki należy przeprowadzić, powinni go prowadzić w tych kierunkach najlepiej, jak potrafią. Tak jak w typie najpierw Gedeon miał zatrąbić, a następnie stu, którzy z nim byli, tak i w antytypie. Najwyraźniej ochotnicy, którzy w literaturze ochotniczej wykorzystywali niektóre z przedrukowanych kazań, odpowiadają tym stu, którzy byli z Gedeonem, ponieważ przez rozpowszechniane przez siebie traktaty ogłaszali oni zebrania publiczne, na których pielgrzymi mieli podawać poselstwo. Kolporterzy, szybko idący za przykładem pozostałych dwóch grup, szczególnie używali P 4, ”Walka Armagedonu”, gdy wkrótce po wybuchu wojny Strażnica zasugerowała taki temat. W czasie trąbienia w typie trzystu miało wołać: „Miecz Jehowy i Gedeona!” W antytypie zawołaniem tym było „Słowo Boże oraz świadectwo Jezusa”. Gdybyśmy mieli przeanalizować dźwięk antytypicznej trąby, uważamy, że powinniśmy zdefiniować Miecz Pana jako te biblijne zasady prawdy i sprawiedliwości, które potępiały doktryny Boskiego prawa królów, kleru, arystokratów i świata pracy oraz pokazywały ich zwolenników jako obrońców błędów. Zdefiniowaliśmy i obaliliśmy już doktryny Boskiego prawa (E 3, roz. II). Pokazując liczne grzechy