Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 217
Gedeon – typ i antytyp
zebraniach publicznych. Począwszy od 8 października 1914 roku odeszliśmy jednak od metody wykłaszania kolejno tych 50 wykładów, i w czasie następnych dwóch lat niemal wszędzie, gdzie mieliśmy wykłady publiczne, używaliśmy powyższego tematu w czasie pierwszej wizyty w danym miejscu, a następnie w czasie drugiej lub trzeciej wizyty niemal bez wyjątku sięgaliśmy po tematy „Wojna w proroctwie” lub „Co po wojnie?”. We wszystkich tych trzech wykładach atakowana była doktryna Boskiego prawa, ogłaszane było zniszczenie królestwa szatana oraz zapowiadane ustanowienie królestwa Chrystusa. Naszym ostatnim wykładem na te tematy było „Co po wojnie?” w New Haven, w stanie Connecticut, 3 listopada 1916 roku. Kilku innych pielgrzymów w większym lub mniejszym stopniu wygłaszało kazania na te tematy. Ci, którzy nie wygłaszali wykładów na te tematy lub przestali je wygłaszać przed końcem walki lub nie wygłaszali ich we właściwym duchu, nie należeli do antytypicznych Trzystu.
(38) Kolporterzy – antytyp trzeciej setki mężów Gedeona – najwyraźniej byli ostatnimi, którzy przystąpili do antytypicznej walki, w odpowiedzi na sugestię naszego Pastora, by szczególnie używać P 4, „Walka Armagedonu”, który lepiej niż jakakolwiek inna broń tej walki atakował doktryny Boskiego prawa, ogłaszał zniszczenie królestwa szatana oraz zapowiadał nadejście Królestwa Mesjasza. Ci kolporterzy, którzy używali P 1 lub P 1, 2 oraz 3, nie brali udziału w tej antytypicznej walce. Ci, którzy używali P 4, przynajmniej jako części swego wyposażenia, którzy nie brali udziału w walce do końca, także nie byli antytypicznymi Gedeonitami, których stanowili jedynie ci, którzy w szczerości serca walczyli wiernie aż do końca, trąbiąc na antytypicznej trąbie: „Miecz Pana i Gedeona!”. Widzimy więc, że wszystkie trzy antytypiczne grupy zatrąbiły w swe trąby („zatrąbiły w trąby trzy hufce” – w. 20).