Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 223
Gedeon – typ i antytyp
grupami antytypicznych Meraritów: Machlitów i Muszitów (roz.I). Rozumiemy że są oni antytypem mężów Naftaliego, pierwszej z wymienionych trzech typicznych grup, ponieważ byli pierwszą z grup Wielkiej Kompanii jako takiej, która podjęła walkę przeciwko antytypicznym Midianitom. Ich udział w walce z całą pewnością obejmował okres wielkiej kampanii od jesieni 1917 do wiosny 1918 roku i może również obejmować publiczną pracę zwolenników Towarzystwa od lata 1920 roku (Obj. 19:3)
(47) Druga grupa Wielkiej Kompanii, która przystąpiła do antytypicznej bitwy, składała się ze zwolenników Olsona, a używając nazw lewickich, z odłamu Isharitów, części Kehatytów (roz.I). Tak jak poprzednia grupa, uważają oni, że uderzają Jordan po raz pierwszy, używając do swej pracy traktatów, książek, wykładów itp. Do tego ruchu przyłączyło się wielu zwolenników Sturgeona (Uzzielitów) oraz kilku zwolenników Ritchiego (Hebronitów). W ten sposób druga grupa Wielkiej Kompanii, w tych jej przedstawicielach, przystąpiła do walki przeciwko antytypicznym Midianitom. Rozumiemy, że są oni antytypem mężów z Aszera, wspomnianych w wersecie 23. Przez długi czas nie mogliśmy zrozumieć, w jaki sposób PBI oraz BSC (Brytyjski Komitet Badaczy Biblii), trzecia grupa Wielkiej Kompanii (z punktu widzenia obrazu lewickiego Gerszonici; roz.1) brali udział w walce przeciwko antytypicznym Midianitom. W pewnym stopniu było to wynikiem faktu, że czynili to bez entuzjazmu i częściowo w ukryty sposób, najwyraźniej publicznie nie twierdząc, że uderzają Jordan. Później zrozumieliśmy jednak, w jaki sposób oni to czynili. W ich serii „Objawienie Jezusa Chrystusa”, w specjalnym numerze ich Zwiastuna na temat piekła z dnia 1 i 15 czerwca 1919 roku (szczególnie we fragmencie dotyczącym Paruzji i Epifanii, str. 167-170), a także w ich traktacie „Inauguracja królestwa Bożego poprzedzona