Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 224
Gedeon – typ i antytyp
utrapieniem narodów” (szczególnie str. 2-6) – znajdują się pewne myśli, które atakują antytypicznych Midianitów. Tak więc ci z nich, którzy je rozprowadzają, jak również ci, którzy wygłaszają wykłady i przemawiają zgodnie z tymi myślami, jako antytyp mężów z Manassesa, „puścili się w pogoń za Midianitami”.
(48) Godne podkreślenia jest to, że chociaż Gedeon zaprosił trzystu do przystąpienia wraz z nim do pierwszej walki (Sędz. 7:15), a mężów z Efraima – do pościgu za Midianitami (Sędz. 7:24), do żadnej z tych rzeczy nie zaprosił mężów z Naftaliego, Aszera i Manassesa; nie prowadził też ich ani nie był z nimi w ich części walki. Rzeczy te są typem faktów, że nasz Pan nie zaprosił tych trzech grup Lewitów do udziału w walce przeciwko antytypicznym Midianitom; że to nie prawda na ten temat skłoniła ich do przystąpienia do antytypicznej walki, lecz że uczynili to oni pod wpływem znacznego błędu i bezbożnej ambicji; oraz że Pan nie uznaje ich udziału w tej walce jako godnego pochwały, niewątpliwie dlatego, że uczynili to, będąc w nieczystym stanie i źle traktując Jego Kapłaństwo. Te trzy grupy w typie są jednak wprowadzone do obrazu, by pokazać, w jaki sposób w antytypie te trzy grupy Wielkiej Kompanii miały wziąć udział w wojnie przeciwko antytypicznym Midianitom. Wypełnione fakty dowodzą, że antytyp wersetu 23 już nastąpił.
(49) Sędz. 7:24-8:3 wprowadza epizod, który także miał już miejsce w antytypie – epizod, który jest dla nas pełen antytypicznych pouczeń. Wersety te dotyczą roli mężów z Efraima – nie w pierwszej czy drugiej walce Gedeona, lecz w oddzielnej walce, do której zostali zaproszeni, lecz w której nie byli prowadzeni bezpośrednio przez Gedeona, chociaż polecił im on, co mieli robić. Widząc pogrom Midianitów, Gedeon chciał ich zatrzymać i zniszczyć, zanim przekroczą Jordan. Dlatego „posłał gońców poprzez całe pogórze efraimskie, mówiąc: