Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 227
Gedeon – typ i antytyp
(nie królewskie) błędy. Rozumiemy, że Oreb (kruk) reprezentuje sekciarstwo, dzielenie, natomiast Zeeb (wilk) reprezentuje klerykalizm. W typie Eliasza (E 3, roz. I) wykazaliśmy już, w jaki sposób kruki, które karmiły Eliasza, były typem sekciarskich teologów i systemów, które w swych sekciarskich działaniach udzielały pewnego pożywienia wiernej klasie Eliasza od 539 do 799 n.e. Dlatego uważamy, że książę Oreb przedstawia sekciarstwo. Rozumiemy, że pojmanie antytypicznego Oreba oznacza pokonanie argumentami sekciarstwa, rozłamów. Rozumiemy, że zabicie antytypicznego Oreba oznacza zupełne obalenie sekciarstwa, rozłamów. Skała Oreba wydaje się przedstawiać mocny element w doktrynie sekciarstwa, którym jest przekonanie, że różne denominacje chrześcijaństwa są gałęziami Chrystusa, Winorośli (Jana 15:1-8). Na tej przypowieści, jako na skale, zbudowali oni swe doktryny na temat podziałów nominalnego kościoła. Począwszy od jesieni 1917 roku Młodociani Godni udowodniali jednak, że sekty te są częścią winnicy ziemi (Obj. 14:18), natomiast gałęziami Chrystusa, prawdziwej Winorośli, są wierne jednostki będące w Chrystusie. W ten sposób całkowicie obalili oni sekciarstwo wersetem (skałą), który w mniemaniu błądzicieli ma je potwierdzać
(52) Zeeb (wilk) jest bardzo odpowiednim typem klerykalizmu, ponieważ Pismo Święte często nazywa kler wilkami, a nie prawdziwymi pasterzami (Ezech. 34). Począwszy od jesieni 1917 roku także Młodociani Godni walczyli z klerykalizmem za pomocą argumentów. Pokonali twierdzenia klerykalizmu i w ten sposób pojmali antytypicznego Zeeba, a przy antytypicznej tłoczni Zeeba (wojnie światowej itp.; Obj. 14:19, 20) całkowicie obalili klerykalizm, dowodząc, że kler, bardziej niż jakakolwiek inna grupa, był odpowiedzialny za wojnę i bardziej do niej zachęcał. Przeglądając literaturę, jakiej Młodociani Godni powiązani z różnymi grupami Lewitów używali w swojej