Epifaniczny tom 5 – rozdział 4 – str. 242
Gedeon – typ i antytyp
należy do Wielkiej Kompanii i z tego powodu ma obowiązek spełnić ją wobec nas jako reprezentanta Kapłanów. Nasz list nie zawierał ani słowa na temat tego, że Towarzystwo należało do Wielkiej Kompanii i dlatego było zobowiązane dostarczyć nam literaturę, o którą prosiliśmy. W tym przypadku więc, tak jak w setkach innych, JFR skłamał na temat naszych działań, jak dowodzą tego odnośne listy.
(69) Spójrzmy na podane wyżej fakty w świetle wersetów 5, 6, które – jak wierzymy – są ich typem. Tak jak chleb, o który prosił Gedeon, uzupełniłby nadwątlone siły trzystu i wzmocnił ich w ich słabości, tak wyżej wspomniana literatura uzupełniłaby nadwątlone siły antytypicznych Trzystu Gedeona i wzmocniłaby ich w ich słabych zasobach („zmęczeni”). Tak jak Gedeon powiedział mężom z Sukkot, że jest w pościgu za Zebachem i Salmunną, królami midiańskimi, tak Pan Jezus powiedział przez nas br. Wise’owi, Martinowi i Zarządowi, że razem ze Swoimi wiernymi przygotowuje się do stoczenia bitwy z doktrynami wiecznych mąk i świadomości umarłych, jako głównymi błędami („królami”) błądzicieli. I tak jak Gedeon powiedział mężom z Sukkot, że jego trzystu jest zmęczonych, tak Pan Jezus powiedział przez nas wodzom Towarzystwa, że bracia stowarzyszeni z nami są słabi pod względem liczby i środków. Tak jak naczelnicy z Sukkot pogardliwie odmówili prośbie Gedeona, tak wodzowie Towarzystwa pogardliwie odmówili prośbie naszego Pana, przedstawionej im za pośrednictwem nas. I tak jak naczelnicy z Sukkot do swej pogardliwej odmowy dołączyli inwektywy i lekceważenie urzędu, działań i władz Gedeona, tak Zarząd Towarzystwa uczynił w stosunku do antytypicznego Gedeona, gdy upodobało Mu się działać przez nas jako przedstawiciela Jego oraz Jego Trzystu.
(70) Zachowanie naczelników z Sukkot, skomentowane przez Gedeona w wersecie 15, oraz ich odpowiedź, cytowana przez niego w tym wersecie, sugerują następujące myśli: