Epifaniczny tom 5 – rozdział 5 – str. 290
Osiem małych i dużych znamiennych dni
kolejno pokazuje w typie przez pierwsze i drugie uderzenie skały przez Mojżesza, co – jak wiemy – kolejno przedstawia (1) zaprzeczanie okupowi oraz (2) zaprzeczanie udziałowi Kościoła w ofierze za grzech. Jak się przekonamy, wszystkie pozostałe szczegóły w swej chronologicznej i faktograficznej zgodności typu i antytypu są równie znamienne.
(33) Przechodzimy obecnie do opisu szczegółów, czyniąc go krótkim, ponieważ nasze wyjaśnienia na temat tego, co dla kontrastu wyżej nazwaliśmy ośmioma małymi znamiennymi dniami (które z korzyścią można ponownie przestudiować przed kontynuowaniem tych rozważań), sprawiają, że szczegóły te muszą być podane w krótkości. Uczta w Betanii (Jan 12:1-8; Mat. 26:6-16; Mar. 14:3-11) jest typem uczestniczenia w pierwszych zarysach prawdy Paruzji, szczególnie w tych związanych ze sposobem, czasem i celem powrotu naszego Pana oraz powrotem Izraela do łaski, a także uczestniczenia w związanych z tym przywilejach służby, udzielanych od 1874 do 1878 roku. Szymon Trędowaty wydaje się reprezentować Wielką Kompanię, szczególnie w kościele nominalnym, jego domu; Jezus – Maluczkie Stadko, szczególnie jego wodzów; Maria – Maluczkie Stadko, szczególnie z punktu widzenia udzielania poparcia jego wodzom; Marta – członków Wielkiej Kompanii w prawdzie i w kościele nominalnym jako usługujących; Łazarz – cielesny Izrael, który na krótko przed rokiem 1874 zaczął spoglądać w kierunku Syjonu i chociaż jak dotąd nie powróciła do niego żadna łaska, jego pierwsza kolonia osiedliła się w Palestynie w roku 1874; Judasz – członków wtórej śmierci w prawdzie i w kościele nominalnym, w tym przypadku szczególnie tych zaprzeczających okupowi (zob. roz. II); natomiast pozostałych jedenastu uczniów – Wielką Kompanię w prawdzie i w kościele nominalnym, od razu podzieloną tak, jak jest ona teraz podzielona w skończonym obrazie, na trzy duże grupy, które później zostały dalej podzielone na osiem mniejszych. Jedenastu jest również typem usprawiedliwionych jako tymczasowych Lewitów, a prospektywnie – Młodocianych