Epifaniczny tom 5 – rozdział 5 – str. 291
Osiem małych i dużych znamiennych dni
Godnych jako stałych Lewitów. Dla władzy i panowania antytypiczny Judasz (zarówno w prawdzie, jak i w kościele nominalnym) pertraktował, by zdradzić prawdziwych nauczycieli, przy czym pertraktacjami była próba zdobycia władzy przez zaprzeczanie okupowi. Nastąpiło to po zganieniu antytypicznej Marii za popieranie wodzów Maluczkiego Stadka, do czego przyłączyli się członkowie Wielkiej Kompanii, tymczasowo usprawiedliwieni, a (później) nawet wielu Młodocianych Godnych w prawdzie i poza nią.
(34) Typ nie podaje żadnych wydarzeń po pierwszej wizycie Judasza u arcykapłanów aż do poniedziałkowego poranka, kiedy miał miejsce tryumfalny wjazd do Jerozolimy. Jak pokazuje nasza tabela, czas od godziny 18 w niedzielę do godziny 18 w poniedziałek odpowiada okresowi od października 1884 do października 1894 roku. Godzina 6 w poniedziałek rano odpowiada październikowi 1889 roku. Wydarzeń będących antytypem wjazdu Jezusa do Jerozolimy, oczyszczenia przez Niego świątyni, owacyjnego powitania Go przez dzieci oraz zazdrosnych obiekcji i planów śmierci ze strony żydowskich przywódców należy zatem szukać w wydarzeniach od października 1889 do października 1894 roku. Pierwszy i drugi tom Wykładów Pisma Świętego wydają się kolejno odpowiadać oślicy i oślęciu, na których Maluczkie Stadko, szczególnie nasz Pastor, w bardzo publiczny sposób wkroczyli do chrześcijaństwa, jeśli chodzi o nauki prawdy dotyczące jego religijnego stanu (zob. roz.II – trzecie powołanie, przesiewanie i broń ku zabijaniu). Z powodu swoich nauk wierni zostali oczywiście radośnie przyjęci przez cichych w prawdzie i poza nią – antytypiczne dzieci, tak jak rzesze innych, radośnie przyjmowały Maluczkie Stadko z powodu jego odnośnej pracy. Oczyszczenie świątyni dokonało się szczególnie przez odnośne nauki rozdziału „Praca Żniwa” z P 3 oraz przez artykuł naszego Pastora w podwójnej Strażnicy z 1 i 15 listopada 1893 roku [R-1592, zob. P 4, roz. 6, od str. 182 – przypis tł.] przeciwko parlamentowi religii, jako demaskujący i oczyszczający splugawiony stan (nominalnej) świątyni Boga. Antytypiczni zazdrośni przeciwnicy (kler) podejmowali wysiłki, aby zatrzymać