Epifaniczny tom 5 – rozdział 6 – str. 400
Misje naszego Pana w Paruzji i Epifanii
którzy nie znajdują się pod Adamowym wyrokiem śmierci, np. nowe stworzenia (Jan 5:24; 1Jana 3:14; 5:11-13). Składają się oni z tych, którzy zachowują korony (Maluczkiego Stadka), oraz z utracjuszy koron (Wielkiej Kompanii). Tekst stwierdza, że przechodzą oni swój sąd – rozdzielenie od siebie (ponieważ właśnie to oznacza ich sąd, Mat. 25:32) – w czasie Epifanii. Tak jak w czasie Paruzji, gdy przyglądaliśmy się przesiewaniom, widzieliśmy oddzielanie członków wtórej śmierci od tych, którzy zachowywali swe nowe stworzenia, tak teraz w Epifanii, rozglądając się wokół siebie, widzimy oddzielanie przez przesiewania Epifanii utracjuszy koron (Wielkiej Kompanii) od tych, którzy zachowują korony (Maluczkiego Stadka). Wszędzie można zauważyć upadanie utracjuszy koron przez ich bunt przeciwko naukom i zarządzeniom Pana. Jako antytypiczny Beniamin (syn prawej ręki) są oni bowiem tymi dziesięcioma tysiącami, którzy padają po prawicy Kościoła (Psalm 91:7). Teraz zastosowanie ma drugie pytanie naszego tekstu: „kto się ostoi [zachowa swoje stanowisko w wysokim powołaniu], gdy On objawi”. Pytanie to także oznacza trzy rzeczy: (1) że lud Pana będzie srogo doświadczany w Epifanii; (2) że niektórzy z trudnością zachowają swoje stanowisko w wysokim powołaniu; oraz (3) że z powodu tej trudności niektórzy odpadną z wysokiego powołania, jako członkowie Wielkiej Kompanii. (6) Te dwa pytania oznaczają dwa fakty z partykułą „nie”: (1) że w czasie Paruzji Boskim zamiarem nie było odłączenie Wielkiej Kompanii od Maluczkiego Stadka; oraz (2) że w czasie Epifanii Boskim zamiarem nie jest utrzymywanie jedności między Maluczkim Stadkiem i Wielką Kompanią. Na podstawie tych faktów należy wyciągnąć kilka wniosków. Pierwszym z nich jest stosowność ostrzeżenia naszego Pastora z czasów Paruzji, by bracia nie wskazywali na tego lub tamtego jako należącego do Wielkiej Kompanii. Stosowność tego ostrzeżenia polegała na tym, że w tamtym czasie nie było jeszcze Wielkiej Kompanii, ponieważ jej pojawienie się przypada na Epifanię,