Epifaniczny tom 5 – rozdział 6 – str. 412
Misje naszego Pana w Paruzji i Epifanii
On także całą masę głównie świeckich pisarzy, wykładowców oraz innych w sferze politycznej, społecznej, ekonomicznej, historycznej, naukowej, filozoficznej i moralnej, którzy w czasie Paruzji w znacznym stopniu podkopywali takie błędy. W ten sposób w czasie Paruzji zostały bezlitośnie zdemaskowane zgniłe fundamenty i nadbudowa królestwa szatana jako takie, czego wynikiem było to, że im bardziej ludzie byli oświecani na te tematy, tym szatanowi trudniej było utrzymywać ich w poddaniu jego woli. W ten sposób przez książki, broszury, traktaty, artykuły w czasopismach i gazetach oraz przez wykłady, debaty, dyskusje słowne oraz inne agitacje, błędy szatana – zarówno w sferze religijnej, jak i świeckiej – były w czasie Paruzji mocno atakowane i obalane, co coraz bardziej wyzwalało ludzkość spod władzy szatana, np. w kwestii Boskiego prawa władców, kleru i arystokracji, świadomości umarłych, wiecznych mąk itp., itd. To właśnie takie demaskowanie związało szatana do tego stopnia, że był zmuszony uciec się do wojny światowej, chociaż wiedział, że osłabi ona jego królestwo. Uczynił to, by zapobiec rewolucji, która – jak się obawiał – całkowicie by je obaliła, wybierając jego zdaniem mniejsze zło. Lecz Pan „chwyta mądrych w chytrości ich”, ponieważ wojna, o której szatan sądził, że zapobiegnie upadkowi jego królestwa, jeszcze szybciej i pełniej utorowała drogę do jego nieuchronnego upadku.
(18) W czasie Epifanii Pan podobnie obala błędy świeckie i religijne, czy to przeniesione z przeszłości, czy też te nowo wymyślone. Do obalania błędów religijnych w czasie Epifanii używa głównie, choć nie wyłącznie, pism onego Sługi oraz posłannika Epifanii (5Moj. 32:30, 31; por. z Psalm 91:7). To właśnie z tego powodu Teraźniejsza Prawda oraz Zwiastun Epifanii zawierają tak wiele obalających treści. Wykorzystywanie przez Pana tych pism do prowadzenia sporów powinno uczynić nas ostrożnymi na zwodnicze deklaracje, jakie