Epifaniczny tom 8 – rozdział 1 – str. 10
Izraelici Wieku Ewangelii
(5) Według drugiego odniesienia św. Pawła księga ta ma zastosowanie do całego Wieku Ewangelii, a według pierwszego z nich – do końców Wieków, szczególnie do końca Wieku Ewangelii. Z pierwszego punktu widzenia liczenie dwunastu pokoleń w rozdziałach 1 i 2 jest typem opisu różnych denominacji aż do Kościoła adwentystów i łącznie z nim. Słowa dotyczące synów Lewiego przedstawiają tymczasowo usprawiedliwionych (Lewitów) oraz poświęconych (kapłanów). Twierdzimy, że Lewici przedstawiają tutaj tymczasowo usprawiedliwionych w czasie tego Wieku jako całości, ponieważ nie było wówczas Wielkiej Kompanii jako klasy, chociaż były jednostki (1Kor. 5:5; 1Tym. 1:19, 20), które w zmartwychwstaniu zostaną umieszczone w Wielkiej Kompanii. Typy kładą wyraźny nacisk na obecność jednostek z Wielkiej Kompanii dopiero po roku 1829 (co widać w przypadku Głupich Panien i Elizeusza), chociaż nie były one jeszcze wtedy objawione jako klasa, co miało swój początek dopiero w jesieni 1916. By dać nam drugi antytypiczny zarys, obraz jest więc miejscami podwójny. W drugim typicznym zarysie 12 pokoleń reprezentuje te jednostki z 12 denominacji, które się nie poświęcają, lecz częściowo zachowują wiarę w okup i sprawiedliwość, tworząc przejściowy obóz, tj. Obóz łączący czas między Wiekami Ewangelii i Tysiąclecia. Synowie Lewiego reprezentują natomiast Maluczkie Stadko i Wielką Kompanię (Mal. 3:2-4). Jeśli zapomnimy o tym podwójnym obrazie, znajdziemy się na morzu bez steru i kompasu wśród sztormu i kłębiących się fal, szukając przystani prawdy odnośnie do typów Przybytku na pustyni. Nasi bracia z Towarzystwa bardzo błądzą na temat Przybytku, tymczasowego usprawiedliwienia itp. (czego dowodzi Strażnica z 1 czerwca 1920), ponieważ nie dostrzegają tego podwójnego obrazu i widzą tylko jeden – ten skończony, przy końcu Wieku.
(6) Zauważamy, że w 4Moj. 1; 2 kolejność pokoleń nie jest taka sama jak kolejność narodzin dzieci Jakuba. Różnica