Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 671
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
To trąbienie było typem ogłaszania kontrowersyjnego poselstwa związanego z Boską sprawiedliwością, często na temat szczególnych aspektów szafarskich doktryn Kościołów: luterańskiego, kongregacjonalnego i kwakrów; maszerowanie odnośnych typicznych pokoleń jest typem wchodzenia tych denominacji w spory w związku ze sprawiedliwością, często w zakresie dotyczącym ich szafarskich doktryn. Wreszcie, czwarty alarm rozpoczynał marsz obozów położonych po północnej stronie – Dana, Aszera i Naftaliego. Te trzy pokolenia są typem Kościołów: baptystów, metodystów i unitarian. Czwarty alarm reprezentuje głoszenie kontrowersyjnego poselstwa, często związanego z Boską miłością i dotyczącego ich szafarskich doktryn; maszerowanie przez te trzy pokolenia jest typem wchodzenia przez te trzy denominacje w spory w obronie ich szafarskich doktryn oraz obalania ataków na nie. Postęp dokonywany przez tych dwanaście pokoleń przedstawia rozwój tych denominacji w prawdach zawartych w ich szafarskich doktrynach. Wersety 5, 6 są więc typem ich rozwoju w prawdach ich szafarskich doktryn wśród sporów.
(12) Werset 7 pokazuje kontrast między rozwojem postępującej prawdy wśród sporów a wzrastaniem w znajomości prawdy otrzymanej w poprzednich okresach. Kontrast z wersetu 7 podkreśla myśl o trąbieniu nie na alarm, lecz o zwykłym trąbieniu w celu zebrania zgromadzenia. W typiczny sposób uczy, jak prawda z reguły powinna być przedstawiana niewojowniczemu nominalnemu ludowi Bożemu. Do sporów powinniśmy się uciekać wtedy, gdy przeciwnicy zwalczają prawdę błędem, lecz w zwykłych okolicznościach codziennego życia kontrowersyjne przedstawianie prawdy przeszkadza w jej przyjęciu. Wzbudza ono kłótliwość u słuchacza i przyczynia się do uczynienia go przeciwnikiem prawdy, a nie jej przyjacielem. Jeśli chcemy pozyskać słuchaczy, w miarę możliwości powinniśmy unikać sporów. Jeśli chcemy odpierać, wówczas należy sięgnąć po spory. Pozytywne, niewojownicze przedstawienie