Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 684
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
Ponieważ Kehatyci maszerowali między drugim a trzecim obozem (w. 21), w tym przypadku to nie oni nieśli arkę, co należało do ich zwyczajowych obowiązków (4Moj. 3:31; 4:15), lecz czynili to kapłani, a nad arką unosił się słup obłoku i ognia (w. 34). Kapłani czynili to przy pewnych innych szczególnych okazjach (Joz. 3:3-17; 4:5-18; 6:4-13; 8:33; 1Król. 8:1-7). Niesienie arki przez kapłanów jest typem realizowania przez Kapłaństwo pełnego planu Jehowy. Arka – reprezentująca Boga, Jego przymioty oraz klasę Chrystusa i Jej przymioty, funkcje itd. – jest streszczeniem pełnego planu Boga. Dlatego niesienie arki przez kapłanów przedstawia realizowanie przez ich antytypy Boskiego planu lub Słowa na czasie.
(24) Sądzimy, że trzy dni (w. 33) podróżowania, opisane w wersetach 11-36, są typem trzech okresów po 1000 lat, na które rozciąga się Wiek Ewangelii. Wniosek nasz opieramy na fakcie, że Wiek Ewangelii zachodzi na trzy dni trwające po 1000 lat, oraz na kolejnym fakcie, że antytypiczna podróż odbywa się w czasie trwania trzech dni trwających po 1000 lat, tj. od wyruszenia przez Kapłanów w podróż Wieku Ewangelii, co następowało począwszy od Żydowskiego Żniwa aż do całkowitego wypaczenia ruchu Millera w sektę adwentystów, tuż po roku 1874 (a więc ostatnia część ostatniego antytypicznego pokolenia rozpoczęła podróż dopiero po roku 1874). Podróż Wieku Ewangelii rozpoczęła się 158 lat po rozpoczęciu się piątego tysiącletniego dnia, trwała przez cały szósty tysiącletni dzień i trwa ponad 80 lat w siódmym tysiącletnim dniu. Ten chronologiczny zarys pozwala nam umieścić podróże wszystkich antytypicznych dwunastu pokoleń w okresie, w którym – jak pokazują fakty – miały one swój początek. Innymi słowy, pierwsza, trzydniowa podróż jest typem antytypów Wieku Ewangelii, obejmujących cały Wiek. Nie jest to prawdą w odniesieniu do wszystkich typów podróżowania z 4Mojżeszowej, choć jest prawdą w odniesieniu