Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 692
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
w czasie Wieku Ewangelii. Zaczynamy od typicznego i antytypicznego Judy. Jak zauważyliśmy, pokolenie Judy (wychwalany, uwielbiany) jest typem Kościoła kalwińskiego, który poza krajami anglojęzycznymi zwany jest Kościołem reformowanym, a w krajach anglojęzycznych – prezbiteriańskim. To Zwingli zaczął trąbić na srebrnej trąbie w roku 1521, tj. zaczął ogłaszać poselstwo, że Wieczerza Pańska reprezentuje: (1) śmierć Jezusa; (2) wiarę przyswajającą sobie usprawiedliwienie z zasługi Jego człowieczeństwa oraz życia oddanego na śmierć; oraz (3) społeczność poświęconych w cierpieniu (chociaż nie rozumiał, iż oznacza to udział Kościoła w ofierze za grzech). Ogłaszanie przez niego tego poselstwa szybko postawiło obok niego Oecolampadiusa, jako jego specjalnego towarzysza i pomocnika, oraz innych, którzy przyłączali się do niego w tym głoszeniu. Wynikiem tego był powszechny ruch Maluczkiego Stadka, którego przewodnią myślą była ta doktryna. Przez wiele lat ruch ten pozostawał ruchem Maluczkiego Stadka.
(30) Wkrótce potem, pod przywództwem Jana Kalwina, w roku 1538 rozpoczęło się jednak zamienianie tego ruchu w sektę. Przyłączyło się do niego wielu innych zdolnych ludzi, takich jak Beza, Bullinger, Farel i Knox, którzy po kilku latach zamienili ruch Maluczkiego Stadka, rozpoczęty przez Zwingliego, w denominację zwaną Kościołem reformowanym lub prezbiteriańskim. Szczegóły można znaleźć w rozdziale IV. Działalność tych wodzów z utracjuszy koron doprowadziła do zgromadzenia wokół nich agresywnej denominacji, która po Kościele luterańskim jest największą z denominacji protestanckich. To właśnie wtedy – tj. przy rozpoczęciu zamienienia w sektę tego ruchu Maluczkiego Stadka, w wyniku czego wokół tych wodzów zgromadziła się znaczna liczba sekciarskich zwolenników, przyciągniętych ofiarowaniem przez tych wodzów ich antytypicznej czaszy, misy i łyżki – rozpoczął się antytyp podróżowania przez dzieci Judy (w. 14). Wodzowie z utracjuszy koron prowadzili więc przednią straż antytypicznego Judy.