Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 697
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
że (2) praca Gerszonitów była typem doprowadzania grzeszników do usprawiedliwienia przez usprawiedliwionych z wiary, a usprawiedliwionych – do poświęcenia; że (3) praca Meraritów była typem dzieła redaktorów, wydawców itp. przygotowujących do druku, drukujących i rozprowadzających Biblie, książki, czasopisma i traktaty na temat Biblii; była też typem działalności kolporterów i usprawiedliwionych właścicieli księgarń oraz urzędników zajmujących się literaturą biblijną, ponieważ usprawiedliwieni skrybowie i drukarze literatury religijnej są zaliczani do grona antytypicznych Meraritów. W rozdziale III wykazaliśmy bowiem, że właśnie taka była działalność tych dwóch grup usprawiedliwionych działaczy. Zatem ewangelizacyjne wysiłki usprawiedliwionych, zarówno przez słowo mówione, jak i stosowną literaturę, a także wspomaganie ich w tym dziele przez usprawiedliwionych wierzących, są antytypem niesienia przez Gerszonitów Libnitów swej części przybytku. Wysiłki usprawiedliwionych wierzących, nakłaniające usprawiedliwionych do poświęcenia, są antytypem Gerszonitów Szimeitów, niosących swą część przybytku. Czyniąc to, reprezentowali oni zarysy usprawiedliwienia i poświęcenia Ewangelii. Ponieważ służenie przez nich zarysom usprawiedliwienia zmuszało ich do kładzenia nacisku na główne, ogólnikowe nauki dotyczące zbawienia na poziomie ludzkim, ześrodkowanego na Jezusie, z konieczności kładli oni nacisk na Tego Ukrzyżowanego, moc i mądrość Boga (1Kor. 1:23,24). Będąc typem tego faktu, Gerszonici Libnici podróżowali w logicznym dla siebie miejscu, między obozami Judy i Rubena. Gdy Gerszonici Szimeici kładli nacisk na poświęcenie i w ten sposób starali się pomagać usprawiedliwionym w podejmowaniu poświęcenia, kładli nacisk na ogólne zarysy wysokiego powołania i w ten sposób pełnili swoją rolę w głoszeniu o ukrzyżowanej klasie Chrystusa jako (czego byli nieświadomi) Kościele, mającym udział w ukrzyżowaniu z naszym Panem. W ten sposób przedstawiali ich jako będących wraz z Jezusem ukrzyżowaną klasą Chrystusa, mocą i mądrością Boga (1Kor. 1:23,24). Będąc tego typem, Gerszonici Szimeici podróżowali więc w logicznym dla siebie miejscu, między obozami Judy i Rubena.