Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 701
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
Synowie antytypicznego Aarona (w. 8) zgodnie z typem ogłaszali więc to poselstwo na swych symbolicznych trąbach. Dzięki temu ruch Maluczkiego Stadka rozwijał się zgodnie z tą doktryną. Następnie na scenie pojawili się wodzowie z utracjuszy koron, którzy przy pomocy trynitaryzmu oraz doktryny o Bogu-człowieku w pożałowania godny sposób wypaczyli naukę o osobie przedludzkiego, ludzkiego i poludzkiego Chrystusa; trwali oni jednak przy nauczaniu o Jego przedludzkim, ludzkim i poludzkim dziele urzędowym, polegającym na urzędzie szczególnego przedstawiciela Boga w stwarzaniu, objawianiu, opatrzności, odkupieniu, pouczaniu, usprawiedliwieniu, uświęceniu, wyzwoleniu i panowaniu nad wszechświatem. Następujący wodzowie z utracjuszy koron zaczęli składać swe ofiary: Orygenes (225 rok), Dionizy z Rzymu (260), Atanazy (320), Bazyl (350), Grzegorz z Nazjanzu (370) oraz Grzegorz z Nyssy (380). Ich działania doprowadziły do wypaczenia ruchu Maluczkiego Stadka, rozpoczętego przez Jana, w sektę Kościoła grekokatolickiego. Ofiarowanie przez nich czaszy, misy i łyżki dało początek podróżowaniu przez antytypicznego Rubena w jego księciu. Pociągnęli do siebie wielkie rzesze członków antytypicznego Rubena, którzy przyłączali się do podróżowania tego antytypicznego pokolenia przez wchodzenie w tak zwane spory chrystologiczne i którzy używali szafarskiej doktryny Kościoła grekokatolickiego w sposób doktrynalny, obalający, naprawiający i etyczny. W ten sposób prowadzili agresywną i defensywną walkę na rzecz tej nauki, a także szerzyli ją konstruktywnie pod względem doktrynalnym i etycznym, a przez to rozgłaszali różne zarysy Boskiej mądrości. Czyniąc to, maszerowali za swoimi przywódcami – antytypicznym Elisurem (mój Bóg jest skałą), synem Szedeura (szerzący światło). Prowadziło to do propagowania i bronienia przez nich Boskiej mądrości. Szczegóły na ten temat można znaleźć w rozdziale V.
(37) Werset 19 zwraca naszą uwagę na podróżowanie pokolenia Symeona (badacz, student), które było drugim pokoleniem