Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 706
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
pouczające, jak i wzmacniające. W antytypie znajdujemy się teraz prawie pod koniec marszu Wieku Ewangelii. Wkrótce ostatni Kapłani skutecznie doniosą antytypiczną Arkę do miejsca odpoczynku (w. 33), jakie znajdzie ona dla Kapłanów, Lewitów i ludu. Koniec Epifanii zakończy rolę Kapłanów w tej podróży; wkrótce potem swą podróż zakończą Lewici z Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych; nieco później to samo uczyni dwanaście antytypicznych pokoleń. Zauważmy, że Wiekowi Ewangelii pod jego koniec towarzyszy miniatura Wieku Ewangelii. Z tego powodu obraz pokoleń z Wieku Ewangelii zostaje przeniesiony do małych pokoleń Wieku Ewangelii, ponieważ te duże pokolenia przeminą w czasie armagedonu, a ich miejsca w obrazie, aż do obrazu skończonego, będą zajmowane przez małe pokolenia z miniatury Wieku Ewangelii. Przejście dużych pokoleń w te małe nie jest pokazane w tym typie, być może dlatego, że ci, którzy przetrwają z tych dużych pokoleń, w okresie przejściowym staną się pokoleniami małymi. Należy o tym pamiętać, by zharmonizować z obrazem fakty, które będą miały swe wypełnienie począwszy od armagedonu.
(40) W akapicie (38) zakończyliśmy rozważanie tego fragmentu do wersetu 20. Werset 21 opisuje udział Kehatytów w tym marszu. Jak można zauważyć, maszerowali oni w środku orszaku – sześć pokoleń maszerowało przed nimi i sześć pokoleń za nimi. Ujmując to inaczej, dwa obozy maszerowały przed nimi i dwa za nimi. To usytuowanie wcale nie było przypadkowe, lecz specjalnie zamierzone. Stanie się to jaśniejsze po zrozumieniu następujących faktów: Służba Kehatytów polegała na noszeniu przykrytych sprzętów i naczyń świątyni, co dawało im najświętszą ze służb, jaką mogli wykonywać Lewici. By udzielać zamierzonej pomocy kapłanom, przywódcom pokoleń, innym Lewitom i ludowi, właściwym było, by zajmowali miejsce w środku orszaku. Przybytek musiał być też gotowy do umieszczenia w nim sprzętów i naczyń, zanim Kehatyci