Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 713
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
związku z antytypicznymi obozami i pokoleniami, w odróżnieniu od ich kolejności chronologicznej i relacji pokoleniowych. Z tego powodu związki Kapłanów i Lewitów z odpowiednimi dla nich pokoleniami antytypicznymi są w tym typie pominięte po to, by – jeśli chodzi o Kapłanów – pokazać myśl, że logicznie i chronologicznie prowadzili oni antytypiczny orszak jako całość i jako składający się z czterech obozów. Jeśli chodzi o antytypicznych Lewitów, celem tego typu jest jedynie pokazanie ich logicznych związków z Kapłanami, z wodzami z utracjuszy koron, wzajemnie ze sobą, a jeśli chodzi o antytypicznych Gerszonitów i Meraritów – z antytypicznym pierwszym i drugim obozem; natomiast jeśli chodzi o antytypicznych Kehatytów – z wszystkimi czterema obozami. W wyniku tego związek Lewitów z maszerowaniem jest tylko i wyłącznie logiczny i ani trochę chronologiczny. Widzimy więc, że jako całość obraz ten o wiele bardziej skłania się do kolejności logicznej niż chronologicznej, która nie jest jednak całkowicie pomijana, co można zauważyć na przykładzie kapłanów maszerujących przed całością, w trąbieniu przez nich na alarm dla czterech obozów, w kolejności chronologicznej wszystkich trzech pokoleń we wszystkich czterech podróżujących antytypicznych obozach oraz w kolejności chronologicznej Lewitów – najpierw Gerszonici, potem Merarici, a na końcu Kehatyci.
(46) Werset 22 zwraca uwagę na podróżowanie trzeciego obozu – Efraima, położonego na zachód od przybytku. Jak już zauważyliśmy, obóz Efraima przedstawia antytypiczny obóz reprezentujący przymiot Boskiej sprawiedliwości. Wykazaliśmy powyżej, w jaki sposób dotyczy to antytypicznego Obozu jako całości oraz każdej z trzech szafarskich doktryn jego pokoleń. Właściwą rzeczą będzie teraz opisanie podróży pokolenia antytypicznego Efraima – Kościoła luterańskiego. Tak jak w przypadku marszu każdej innej denominacji, został on poprzedzony przez alarm trąbiony przez antytypicznych Kapłanów (w. 8). Jak zauważyliśmy, wszyscy przywódcy reformacji głosili jej cztery