Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 719
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
do Boga z całego serca, duszy, umysłu i siły, a do bliźniego jak do samego siebie. Jest ona po prostu streszczeniem prawa (Mat. 22:36-40), a więc – istotą sprawiedliwości, która w takiej czy innej formie musi występować w szafarskiej doktrynie każdej z trzech denominacji po antytypicznej zachodniej stronie Przybytku. Tak jak fałszywa organizacja Kościoła Anglii była powodem powstania ruchu Browne’a, później wypaczonego w denominację kongregacjonalną, tak suchy formalizm i w dużym stopniu światowe życie ogromnej większości członków Kościoła anglikańskiego było powodem powstania ruchu Maluczkiego Stadka, który później został wypaczony w sektę- matkę sekt fanatycznych – kwakrów. Bratem z Maluczkiego Stadka, który został pobudzony, by stać się wodzem ruchu, później wypaczonego w sekty fanatyczne, szczególnie w sektę kwakrów, był George Fox, którego musimy wyraźnie odróżnić od Johna Foxe, autora wielkiego dzieła Dzieje i pomniki męczenników, które wśród ludów anglojęzycznych zaszkodziło papiestwu bardziej niż jakiekolwiek inne protestanckie dzieło. George Fox nie mógł zaspokoić głodu prawdziwej religii w Kościele Anglii ani w kalwińskich (prezbiteriańskich i kongregacjonalnych) czy baptystycznych kościołach Anglii. Po latach poszukiwania prawdziwej religii w tych czterech denominacjach zaczął jej szukać w Biblii, w analizowaniu samego siebie oraz społeczności z innymi o podobnym usposobieniu. Znalazł ją w nauczaniu i praktykowaniu najwyższej miłości do Boga oraz miłości do bliźniego jak do samego siebie, tj. w teorii i praktyce sprawiedliwości, odpowiedniej miłości obowiązkowej wobec Boga i człowieka. Wtedy zaczął polemicznie przedstawiać tę myśl, w przeciwieństwie do nauk i praktyk wyżej wspomnianych denominacji. W ten sposób, jako część gwiazdy Filadelfii, zaczął trąbić na alarm.
(51) Szczególnym towarzyszem i pomocnikiem Foxa był Robert Barclay, autor Apologii ludzi zwanych kwakrami, która obok Dziennika oraz Demonstracji prawdy Ewangelii Foxa jest najbardziej słynnym z pism kwakrów. W przeciwieństwie do Foxa, Barclay