Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 33
Lewici Wieku Ewangelii
i wydawniczymi, przez redagowanie i wydawanie Biblii oraz innej stosownej literatury religijnej. Na podstawie faktu, że Gerszonici (Gerszon, obcy tam) posiadali dwa wozy (organizacje) do pomocy przy ich pracy oraz na podstawie konkretnych części przybytku, jakie były powierzone ich opiece, wnioskujemy, że antytypicznymi Gerszonitami Wieku Ewangelii są ci usprawiedliwieni, którzy przy wsparciu innych Lewitów służyli Kapłanom i nominalnemu ludowi Bożemu w związku z organizacjami duszpasterskimi, ewangelizacyjnymi i misyjnymi. Prawdziwość definicji tych trzech grup Lewitów Wieku Ewangelii stanie się bardziej oczywista, gdy w dalszej części rozdziału rozważymy służbę ich typów i zrozumiemy jej antytypiczne znaczenie. W czasie Wieku Ewangelii nasz Pan dokonał oczywiście opisu i wydzielenia wyżej wspomnianych trzech grup antytypicznych Lewitów i przydzielił do usług na rzecz antytypicznego Przybytku pewne przygotowane, tymczasowo usprawiedliwione jednostki.
(7) W wersecie 18 podane są dwa kolejne podziały Gerszonitów – Libni (biały, wolny) i Szimei (słynny). Rozumiemy, że antytypicznymi Libnitami Wieku Ewangelii są ci tymczasowo usprawiedliwieni, którzy wraz ze swymi pomocnikami byli duchownymi misyjnymi i ewangelizacyjnymi (1) pisarzami (Jechiel, Bóg żyje), (2) mówcami (Zetam, oliwka) oraz (3) działaczami świeckimi (Joel, Jehowa jest Bogiem), dążącymi do nawrócenia grzeszników i pogan; odpowiadają oni trzem grupom Libnitów (1Kron. 23:8). Gerszonitami Szimeitami Wieku Ewangelii są ci tymczasowo usprawiedliwieni, którzy wraz ze swymi pomocnikami starali się udzielać nauk religijnych jako pastorzy – (1) duchowni pisarze na temat sprawiedliwego życia i poświęcenia (Haran, góral), (2) duchowni mówcy na temat sprawiedliwego życia i poświęcenia (Chazjel, przewidziany przez Boga) oraz (3) działacze świeccy, starsi itp. (Szelomit, pokojowość), co odpowiada trzem grupom Szimeitów (1Kron. 23:9). W naszych definicjach mówimy o misjonarzach i ewangelistach