Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 38
Lewici Wieku Ewangelii
Do najbardziej znanych z tych pisarzy należą Horne, Keil i Westcott. Niemal wszyscy komentatorzy udzielali się w tej kategorii. Druga grupa antytypicznych Isharytów składa się z tych usprawiedliwionych uczonych (Nefeg, pęd, kiełek; 2Moj. 6:21), którzy jako egzegeci wygłaszali wykłady i pisali komentarze na temat różnych ksiąg biblijnych, pomocne dla Kapłanów i ludu. W tej grupie pracowało bardzo wielu uczonych: Grotius, Clark, Peloubet, Barnes i Bengal, którzy byli bardzo pomocni dla Kapłanów i nominalnego ludu Bożego, choć z wyjątkiem Grotiusa i Bengala nie są oni zaliczani do książąt wśród egzegetów. Trzecia grupa antytypicznych Isharytów składa się z usprawiedliwionych uczonych (2Moj. 6:21,24, Korach, łysina), którzy dostarczali wykładów i dzieł na temat harmonii ksiąg biblijnych. Do tego grona należą usprawiedliwieni uczeni tacy jak Bengal, Newcombe i Robinson, którzy przygotowywali (1) opracowania harmonizujące (Assir, jeniec, zebrany) cztery Ewangelie oraz księgi Samuela, Królewskie i Kronik, zwykle podając różne opisy tych samych wydarzeń w równoległych kolumnach; (2) uczeni tacy jak Johns i Canne, którzy przygotowywali (Elkana, Bóg dostarcza [podobnych myśli]) zbiory równoległych tekstów; oraz (3) uczeni tacy jak West, Hitchcock i Nave, którzy podawali tematyczne kompilacje biblijnych tematów, takie jak indeksy tematyczne i tematycznie ułożone wersety (Abiasaf, mój Ojciec zgromadza).
(13) Hebronici, trzecia podgrupa Lewitów Kehatytów, składali się z czterech rodzin (1Kron. 23:19). Hebron znaczy przyjaźń, a na Wiek Ewangelii Hebronici reprezentują grupę usprawiedliwionych uczonych, którzy byli bardziej przyjaźni wobec Kapłanów oraz swych braci Lewitów niż wszystkie inne grupy antytypicznych Lewitów. Są nimi ci, którzy zajmowali się religijną historią, biografią, chronologią, archeologią i geografią religii i składali się z czterech grup. Pierwsza grupa to historycy i biografowie religii (Jekameam, on przedstawia ludzi).