Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 43
Lewici Wieku Ewangelii
chrześcijańskiej. Przed wynalezieniem druku zabiegali oni o skrybów, którzy przepisywali taką literaturę. W takiej działalności kopiowania zaangażowani byli szczególnie mnisi, natomiast ich zakony lub opiekunowie starali się o zapewnienie materiałów do ich pracy, a także o dystrybucję tworzonych przez nich kopii, dzięki czemu mnisi działali jako wydawcy. Wraz z wynalezieniem druku warunki te uległy zasadniczej zmianie. Wszędzie zaczęli pojawiać się indywidualni, firmowi i korporacyjni wydawcy, którzy kontynuowali dzieło starań o drukowanie i rozpowszechnianie literatury pomocnej dla Kapłanów i nominalnego ludu Bożego. Według 1Kron. 23:23 składali się oni z trzech grup: (1) wydawców książek (Machli, słaby, chory); (2) wydawców traktatów, czasopism i magazynów (Eder, stado, aluzja do ich wielkiej liczby); oraz (3) wydawców Biblii (Jeremot, wyżyny, aluzja do faktu, że ta grupa wydawców była najwyższej rangi wśród wy dawców literatury religijnej).
(18) Ponieważ wyjaśniliśmy już antytyp Elsafana, wodza Kehatytów, teraz podamy antytyp wodzów Gerszonitów i. Meraritów. Eliasaf (ktoś potężny zgromadza, Bóg zgromadza), syn Laela (dla Boga) wydaje się przedstawiać ewangelistów, którzy działając dla Boga w gromadzeniu wielu nawróconych, byli najbardziej wpływową grupą wśród antytypicznych Gerszonitów (4Moj. 3:24). Suriel (skała Boga, potężna skała; 4Moj. 3:35), syn Abichaila (mój Ojciec jest siłą) wydaje się typem tych wydawców, którzy jako wydawcy Biblii – moc Boga (Żyd. 4:12) – w żywych językach, byli najbardziej wpływową grupą wśród antytypicznych Meraritów Wieku Ewangelii.
(19) Jeśli razem z imieniem pokolenia Lewiego policzymy podane wyżej imiona jego trzech podziałów, ich grup i podgrup, okaże się, że jest ich w sumie 40. Według 1Kron. 23:10, 11, 16; 24:20; 23:17; 24:21; 23:18; 24:22; 23:20; 24:24, 25, 26, 27, 29 było jednak jeszcze 20 osób, będących typem 20 działów wchodzących