Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 44
Lewici Wieku Ewangelii
w skład niektórych wyżej wspomnianych podgrup. Lewici Wieku Ewangelii składają się więc w sumie z 60 części, będąc antytypem 60 osób wymienionych jako wodzowie Lewitów. Istnieje bardzo charakterystyczny powód tych 60 podziałów wśród antytypicznych Lewitów, co zauważymy później. Teraz podamy w krótkości nasze zrozumienie pozostałych 20. Tych 20 typicznych przywódców lewickich rodzin wydaje się przedstawiać niektóre znaczące podgrupy usprawiedliwionych, o których już mówiliśmy. Zauważyliśmy już, że antytypiczni Szimeici – pastorzy – składają się z trzech podgrup (1Kron. 23:9): (1) duchownych pisarzy na temat usprawiedliwionego życia i poświęcenia; (2) duchownych mówców na temat usprawiedliwionego życia i poświęcenia; oraz (3) świeckich działaczy, starszych itp. Uważamy, że cztery grupy w 1Kron. 23:10 i 11, pokazane w czterech potomkach Szimejego, to świeccy nauczyciele, podgrupa antytypicznych Szelomitów (1Kron. 23:9), a nie jego świeccy starsi. Ta czwórka odnosi się zatem do tych usprawiedliwionych, którzy są powszechnymi lub lokalnymi nauczycielami chrześcijańskiego życia i wiary, praktycznie we wszystkich denominacjach. W ogólny sposób możemy je pogrupować następująco: (1) organizatorzy zebrań modlitw (Jachat, zjednoczony); (2) prowadzący zebrania biblijne (Zina, mnóstwo); (3) ludzie świeccy, dający wykłady na temat prawego życia i poświęcenia (Jeusz, zgromadzający); oraz (4) świeccy pisarze na temat prawego życia i poświęcenia (Beria, studnia Jehowy). Ci z punktów (3) i (4) są nieliczni i słusznie można ich umieścić w jednej grupie z powodu ich niewielkiej liczby oraz ogólnych nieklerykalnych wysiłków pomagania ludziom w dochodzeniu do po święcenia (1Kron. 23:30).
(20) Podobnie znajdziemy pewnych szczególnie wyróżnionych Kehatytów, których obecnie krótko rozważymy w typie i antytypie. Kilku z nich należy do Gerszomitów, potomków Amrama (1Kron. 23:16; 24:20). Jak zauważyliśmy, potomkowie Amrama z Gerszomitów (1Kron. 23:16) reprezentują krytyków