Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 57
Lewici Wieku Ewangelii
wśród sprzętów noszonych przez innych Lewitów (4Moj. 3:25, 26, 36, 37; 4:25, 26, 31, 32). Septuaginta, Pięcioksiąg Samarytański oraz Przekład Samarytański, które są o wiele wieków starsze niż nasze najstarsze manuskrypty obecnego hebrajskiego tekstu, w 4Moj. 4:14 zawierają stwierdzenie, że umywalnia była najpierw nakrywana purpurowym płótnem, a następnie skórami foczymi; ponieważ wzmianka ta występuje właśnie w tym wersecie, umywalnia była oczywiście noszona przez Kehatytów. Uważamy, że te bardzo starożytne teksty właściwie przedstawiają fakty. Pierwszą rzeczą, jaka według wersetu 31 była pod opieką Kehatytów, jest arka. Jak już wiemy, skrzynia arki przedstawia Chrystusa jako skarbnicę całego planu Jehowy (T 121), natomiast jej ubłagalnia, cherubiny i światło chwały – Jehowę, Głowę Chrystusa (T 123,124). Noszenie arki przez Kehatytów na Wiek Ewangelii przestawia zatem fakt, że tymczasowo usprawiedliwieni Kehatyci przez wykłady i pisma mieli wykonywać służbę dla Boga oraz klasy Chrystusa w jej stanie poza zasłoną, tj. w stanie uwielbionym, bez wyraźnego rozumienia myśli Pana na ten temat. Zastanówmy się w krótkości, w jaki sposób cztery rody Kehatytów Wieku Ewangelii świadczyły pewne usługi Kapłanom i ludowi w ich wysiłkach związanych z antytypiczną Arką – Bogiem i Chrystusem poza zasłoną. Amramici Gerszomici, którzy zajmowali się zachowaniem hebrajskich, chaldejskich i greckich tekstów oraz przekładów starożytnych, czyniąc to, dostarczali Kapłanom i ludowi środków do właściwego zrozumienia Boga w Jego Osobie, Przymiotach, Planie i Dziełach oraz klasy Chrystusa jako Boskich, nieśmiertelnych istot, jako wybranego Kapłaństwa oraz jako Zadośćczyniciela i Wykonawcy Zakonu. Zachowali bowiem dla nas teksty, które traktują o tych tematach, i w ten sposób pomogli nam nie tyle je zrozumieć, co uzyskać to, co prowadzi do ich właściwego zrozumienia. Amramici Eliezeryci, jako leksykografowie