Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 84
Lewici Wieku Ewangelii
a w niektórych przypadkach używano płótna innego koloru. Niebieski kolor w każdym przypadku przedstawia wierne postępowanie antytypicznego Kapłaństwa oraz to, jak to wierne postępowanie w uczynkach i prawdzie było widziane przez Boga i Kapłanów. To samo wierne postępowanie, wywołujące w antytypicznych Lewitach i Izraelitach wrażenie czegoś odrażającego, jest pokazane przez skóry focze, które były zewnętrznym przykryciem i jedyną rzeczą widoczną dla typicznych Lewitów i Izraelitów, a jedynym wyjątkiem od tej reguły była arka.
(61) Po podaniu w ten sposób pewnych ogólnych wyjaśnień, niezbędnych do zrozumienia 4Moj. 4:5-20 jako całości, pragniemy obecnie przystąpić do szczegółów tego fragmentu. Wersety 5, 15 mówią o ruszaniu obozu, co budzi w naszym umyśle pytanie: czego typem jest obozowanie Izraelitów oraz ich maszerowanie z jednego punktu do drugiego? Antytypiczne maszerowanie stanie się jasne, gdy przypomnimy sobie, że podróż Izraela z Egiptu do Kanaanu przedstawia opuszczanie przez lud Pana obecnego złego świata i postępowanie w kierunku Królestwa. Marsze Izraela reprezentują zatem postęp w łasce, wiedzy i służbie, prowadzący do Królestwa. Wszystkie trudne doświadczenia Izraela miały miejsce wtedy, gdy obozował. Obozowanie jest zatem typem prób następujących zaraz po dokonanym rozwoju w łasce, wiedzy i służbie. Zwijanie obozu reprezentuje przechodzenie od zakończonej próby do nowych sposobności wzrostu w łasce, wiedzy i służbie, natomiast stawianie nowego obozu – doświadczenia prowadzące do prób dotyczących przedtem dokonanego wzrostu. Tak jak w typie zwijanie obozu zaczynało się (w.15) od przykrywania przez kapłanów świętych naczyń i sprzętów, tak w antytypie Kapłani zawsze zaczynają wiernie służyć w odniesieniu do spraw, na punkcie których ma być dokonany postęp w łasce, wiedzy i służbie. Dopiero