Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 91
Lewici Wieku Ewangelii
w ofiarniczej służbie. Widełki – używane do przenoszenia mięsa na ołtarz i obracania go na ołtarzu – reprezentują naprawianie wad i słabości ciała przy pomocy Słowa. Łopatki – używane do zajmowania się ogniem i popiołem – przedstawiają wychowywanie w sprawiedliwości, towarzyszące ofiarowaniu człowieczeństwa klasy Chrystusa. Garnki reprezentują doktryny pomocne w ofiarowaniu człowieczeństwa klasy Chrystusa. Kociołki – oddane w 2Moj. 38:3 jako węglarki – przedstawiają obalanie błędu pomagające klasie Chrystusa w ofiarowaniu jej człowieczeństwa. Drążki, tak jak w każdym innym przypadku, reprezentują dwie części Biblii: Stary i Nowy Testament, umożliwiające Lewitom udzielanie pewnej pomocy antytypicznemu Kapłaństwu i Izraelitom w związku z ofiarowaniem człowieczeństwa klasy Chrystusa. Umieszczenie drążków w pierścieniach ołtarza przedstawia polecanie Starego i Nowego Testamentu przez antytypicznych Kapłanów antytypicznym Lewitom, do używania w służbie ofiarowanemu człowieczeństwu Kościoła. Chociaż Lewici mogli dotykać drążków i noszy, nie wolno im było dotykać sprzętów i naczyń (w. 15), gdyż prowadziłoby to do ich śmierci. Wydaje się to być typem faktu, że antytypiczni Lewici nie powinni próbować czynić z tymi antytypami tego, co antytypiczni Kapłani – przy ich użyciu składać ofiar. Każda próba uczynienia tego prowadziła bowiem do skażenia, wypaczenia, niewłaściwego wykorzystania antytypów, a każdy postępujący tak Lewita tracił stanowisko Lewity – w antytypie jako Lewita umierał.
(70) Zupełnie właściwe jest, by przy okazji opisu sprzętów i naczyń podana została wzmianka o tym, któremu je powierzono wraz z przybytkiem i jego wyposażeniem. Zadanie to otrzymał Eleazar, starszy z dwóch żyjących synów Aarona (w. 16 ). Jak już wykazaliśmy (TP ‘30,11), do Żniwa Wieku Ewangelii Eleazar jest typem dwunastu Apostołów, natomiast w Żniwie Wieku Ewangelii – typem onego Sługi. Skąd to wiemy?