Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 94
Lewici Wieku Ewangelii
antytypicznych sprzętów i naczyń oraz zachęcanie („wyznaczą”) antytypicznych Kehatytów przez antytypicznego Mojżesza i Aarona do wykonywania ich różnych zadań miało pomóc antytypicznym Kehatytom pozostać takimi („aby żyli i nie pomarli”) oraz wykonywać służbę pomocną dla antytypicznych Kapłanów i Izraelitów (w. 18, 19). Antytypiczni Kehatyci nie powinni jednak ważyć się przekraczać wyznaczonej dla siebie służby ani spekulować na temat spraw dotyczących Świątnicy („niech nie wchodzą patrzeć”; w. 20), ponieważ prowadziłoby to do wypaczania przez nich duchowych rzeczy, co byłoby powodem ich śmierci jako antytypicznych Kehatytów.
(74) Rzeczywiście, Pan zabronił nie tylko niekapłanom, lecz nawet Kapłanom (z wyjątkiem Swych szczególnych kolejnych Kapłanów rzeczników wobec niekapłanów w całym Wieku Ewangelii) czynić to, co w odniesieniu do niekapłanów nazywa On „wpatrywaniem się” (2Moj. 19:21-25, KJV). Hebrajskie słowo przetłumaczone jako „wpatrywać się” w 2Moj. 19:21 jest tym samym, które w 4Moj. 4:20 przetłumaczone jest jako „przyglądać się”. W antytypie oznacza ono spekulowanie. Tak jak typ wskazuje na próbę ze strony ludu i kapłanów, by „wpatrywać się” w czasie przygotowań do udzielenia Przymierza Zakonu, tak antytyp wskazuje, że w czasie Wieku Ewangelii, gdy dokonują się przygotowania do zawarcia Nowego Przymierza, ma miejsce wiele prób „wpatrywania się” – spekulowania – ze strony ludu oraz tych Kapłanów, których Pan nie używa jako szczególnych rzeczników – Aarona (światła; 2Moj. 19:24). Kapłani, którzy uparcie „wpatrują się”, tracą stan kapłański, a niektórzy z nich są obecnie objawiani jako Lewici Wielkiej Kompanii przez przedstawianie Kościołowi swych spekulacji – fałszywych rewolucyjnych nauk. Niektórzy z nich poszli w tym tak daleko, że całkowicie stracili życie. Są to ci, którzy spekulowali tak długo, aż w końcu zaprzeczyli okupowi lub udziałowi Kościoła w ofierze za grzech, lub jednemu i drugiemu. Za dni naszego Pastora było sporo takiego „wpatrywania się”, przed którym on często