Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 132
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
pobłogosławił ją macierzyństwem (w. 28), co było szczególnie pożądane przez izraelskie żony w nadziei stania się matką lub przynajmniej przodkiem Mesjasza. Także i to było typiczne, wskazując na to, że prawdziwy Kościół nie tylko wyjdzie ze swych prób wolny od winy niewierności, lecz że wyjdzie także ze zmory fałszywych nauk i niegodziwych praktyk, a w słusznym czasie także ze stanu oburzenia, unikania i odrazy ze strony innych, owocny w łasce, wiedzy i służbie. Jeśli uważnie zastanowimy się nad tym, jak wychodził on z każdego z pięciu przesiewań Paruzji, zrozumiemy, że po każdym z nich stawał się on bardzo owocny w wiedzy, łasce i służbie. To samo jest obecnie częściowo prawdziwe, a ostatecznie okaże się całkowicie prawdziwe po zakończeniu się szóstego przesiewania, ponieważ także i teraz widzimy sekty Wielkiej Kompanii ze spuchniętymi brzuchami i skurczonymi udami. Jako takie, są one obiektem oburzenia, unikania i odrazy ze strony wiernych, proporcjonalnie do tego, jak dostrzegają oni rzeczywiste warunki na tym niezakończonym jeszcze etapie szóstej próby.
(28) Tak jak typ czynił próbę opisaną w tym rozdziale obowiązkową („takie jest prawo”; w. 29, 30) dla zazdrosnego męża, który musiał jej zażądać, oraz dla podejrzewanej żony, która musiała się jej poddać, tak Jehowa wymaga, by nasz Pan w powyżej opisany sposób wypróbował wszystkie kościoły mieniące się być zaręczonymi z Nim; wymaga też, by każdy kościół poddał się tej antytypicznej próbie. Tak jak typiczny mąż, wypełniający to prawo, i niewinna żona byli wolni od winy, i tak jak winna żona ponosiła swą nieprawość (w. 31), tak jest i w antytypie. Zgodnie z Pismem Świętym (Obj. 2:20-23) oraz w harmonii z faktami z historii Kościoła, z których część została podana powyżej, Jezus jako Oblubieniec wiernie wypełnił antytyp tego prawa w roli męża i kapłana. Stoi więc przed Bogiem jako godny i zacny Oblubieniec i Kapłan. Zgodnie z Pismem Świętym i historią prawdziwy