Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 150
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
pokazać stopniową pracę, aż do końca. Przynajmniej jedna z rzeczy dokonywanych w typie – spalenie długich włosów Nazarejczyka pod ofiarą spokojną – nie mogła mieć miejsca na początku jego ślubu, ponieważ jego włosy nie były wtedy długie ani nie były to jeszcze włosy, które urosły w czasie nazarejstwa. Czasem Pan przedstawia typiczną rzecz na początku typicznej służby, by pokazać skończony obraz w antytypie. Na przykład, Aaron ubrany w szaty piękności i chwały przed swym poświęceniem i namaszczeniem miał wskazywać, że Bóg patrzy na „rzeczy, których nie ma, jak gdyby były”, co czyni ze względu na to, czym one będą. Czasami, jak w obecnym przypadku, Pan zaplanował pewien zarys typicznej transakcji pod koniec typu, by pokazać postęp antytypu aż do końca. Z łatwością zauważymy, że tak właśnie jest, gdy będziemy badać pozostałą część tego rozdziału, który opisuje służbę Nazarejczyka i dla Nazarejczyka w dniu wypełnienia jego ślubu. Ostatnie zdanie wersetu 13 powinno być oddane następująco: „sprawi on, że przyjdzie do drzwi przybytku”. On nie był tam przyprowadzany, lecz udawał się z własnej woli. Tak i w antytypie antytypiczny Nazarejczyk nie jest zmuszany do wypełniania służby swego urzędu, lecz czyni to dobrowolnie (1Piotra 5:2, 3), ponieważ przychodzi on przed Pana i służy Mu przed Jego ludem dobrowolnie i jawnie.
(50) Są pewne podobieństwa i różnice między ofiarami Nazarejczyka z wersetów 14-20 a tymi, składanymi za kapłanów przy ich poświęceniu, podanymi w 3Moj. 8. Jak zauważyliśmy powyżej, różnice te pozwoliły nam zrozumieć antytypicznych Nazarejczyków. Fakt, że typy wielu ofiar pokazują ofiarę Kościoła nie oznacza, że jest wiele ofiar Kościoła. Pokazują one różne aspekty jednej ofiary Kościoła, w której mają oczywiście udział słudzy prawdy – antytypiczni Nazarejczycy. I tak, ofiara za grzech przedstawia pojednawczy zarys jednej ofiary Kościoła; ofiara całopalenia -zamanifestowanie jej przyjęcia; ofiara spokojna lub baran poświęcenia – obowiązki przymierza,