Epifaniczny tom 8 – rozdział 4 – str. 169
OFIARY KSIĄŻĄT
WIEKU EWANGELII
4 Moj. 7:1-29
ICH WSPÓLNE OFIARY – OFIARY ANTYTYPICZNEGO NACHSZONA – ANTYTYPICZNEGO NETANAELA – ANTYTYPICZNEGO ELIABA – PYTANIA BEREAŃSKIE
Jednym z najdłuższych rozdziałów Biblii jest 4 Moj. 7, który pragniemy wyjaśnić w tym i w następnych trzech rozdziałach. Wspomnieliśmy już ogólnikowo, kogo przedstawia dwunastu książąt Izraela – tych, którzy zamienili dwanaście ruchów Maluczkiego Stadka w dwanaście denominacji chrześcijaństwa. Ogólnie mówiąc, antytypami dwunastu książąt z 4 Moj. 1, 7 są więc sekciarscy wodzowie. Dalsza analiza, pobłogosławiona przez oświecającą łaskę Pana, pozwoliła nam jednak dostrzec bardziej dokładnie, jakimi osobami są ci antytypiczni książęta. Na podstawie tego, co 4 Moj. 7 mówi o nich z punktu widzenia kozła, jakiego każdy z nich przynosił na ofiarę za grzech (w. 16,22,28 itd.), wnioskujemy, że: (1) należeli oni do tych, którzy stanowili klasę Chrystusa, oraz (2) do tych, którzy utracili swe korony; dlatego w 4Moj. 1 (i nie tylko) są odróżnieni od Aarona, typu klasy Chrystusa.
(2) Lecz ktoś może zapytać: jeśli należeli oni do tych, którzy utracili korony, w jaki sposób mogą być w ogóle pokazani jako mający udział w ofierze za grzech Wieku Ewangelii? Na to bardzo oczywiste pytanie udzielamy następującej odpowiedzi: Wszystkie nowe stworzenia – zachowujące korony czy utracjusze koron – do czasu postępowania z Wielką Kompanią jako klasą, tj. aż do roku 1917, kiedy to nowe stworzenia utracjuszy koron zaczęły być usuwane z antytypicznej Świątnicy, znajdowały się w antytypicznej Świątnicy jako część kapłaństwa i są tak pokazane w obrazie przybytku, gdy