Epifaniczny tom 8 – rozdział 4 – str. 188
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii
to w czasie namaszczania antytypicznego Ołtarza. Klasa Chrystusa uzyskuje bowiem Swe namaszczenie stopniowo, przez wierność w ofiarowaniu i pomaganie współofiarnikom. Zatem w każdej grupie namaszczanych w ten sposób przedstawicieli Maluczkiego Stadka zakończenie namaszczania miało miejsce znaczny czas po rozpoczęciu przez tę część Kościoła odnośnego ruchu, później wypaczonego w sektę przez wodzów z utracjuszy koron. I tak dla przykładu, po tym jak Zwingli, a następnie jego współpracownicy – Oecolampadius, Haller itd. – rozpoczęli ruch Maluczkiego Stadka na temat Wieczerzy Pańskiej jako ceremonii symbolicznej, a przez Słowo i opatrzność Pana otrzymali swe namaszczenie jako stojący wówczas Ołtarz, Bullinger, Kalwin, Beza, Knox itd. ofiarowali antytypiczne naczynia itp., jako książęta (wodzowie) antytypicznego Judy. Te antytypiczne naczynia były ofiarowane dla poświęcenia antytypicznego Ołtarza – by podtrzymywać, bronić i usprawiedliwiać wiernych, podających prawdę i broniących prawdy, leżącej u podstaw odnośnego ruchu, pokazując i dowodząc, że oni sami i ich służba w tym względzie były poświęcone (ofiarowane) Bogu w odpowiedni sposób i przyjmowane przez Niego jako wykonywane właściwie. Przynosili oni zatem swą ofiarę na korzyść antytypicznego Ołtarza.
(25) Werset 11 pokazuje w typie gotowość Jehowy do przyjęcia ofiar książąt z utracjuszy koron antytypicznego Izraela. W typie zawiera się ona w poleceniu Jehowy dla Mojżesza, by zaplanował oddzielny dzień na przynoszenie typicznych ofiar przez każdego z książąt, co reprezentuje polecenie Jehowy dla naszego Pana, jako Jego Wykonawcy, by zaplanował różne i odrębne okresy do składania ofiar przez dwunastu antytypicznych książąt. W antytypie okresy te w niektórych przypadkach były znacznie oddalone od siebie, w innych – bardzo bliskie. W niektórych przypadkach ich kolejność chronologiczna w typie nie jest taka sama jak w antytypie. Typ prezentuje bowiem dwunastu książąt składających ofiary w kolejności, w jakiej 4Moj. 2 przedstawia pokolenia