Epifaniczny tom 8 – rozdział 5 – str. 255
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
mocy. Jak wiemy, pokolenie Gada było trzecim pokoleniem po południowej stronie przybytku (4 Moj. 2:10-16), należącym do obozu Rubena.
(34) Szczególna doktryna powierzona przez Boga Kościołowi episkopalnemu jest następująca: Kościół w ciele, podobnie do Jezusa w ciele, podlega władzy świeckiej. Jest to z pewnością doktryna biblijna (Mat. 22:17-21; Rzym. 13:1-6; Tyt. 3:1; 1Piotra 2:13-17). Jednym z powodów, dla których w czasie ich pobytu na ziemi Bóg poddał Chrystusa, Głowę i Ciało, władzy świeckiej, jest to, że przez takie posłuszeństwo wszyscy jego członkowie mogli być tym dokładniej wypróbowani przez to, co mieli znosić ze strony władzy świeckiej, w związku ze składaniem przez nich ofiar za grzech. W ogromnej większości przypadków bowiem skazywanie ich na śmierć poza Obozem nosiło pozory skazywania buntowników przeciwko władzy świeckiej, której oni byli wiernie posłuszni we wszystkich rzeczach w takim zakresie, w jakim państwo ma prawo rozkazywać. Nie okazywali jedynie takiego posłuszeństwa, które stało w sprzeczności ze Słowem Bożym (Dz.Ap. 5:29), lecz nawet wtedy posłusznie, chętnie i bez szemrania znosili konsekwencje takiego postępowania. Dla zwykłego człowieka ich poddanie się państwu, z towarzyszącym temu cierpieniem pochodzącym z jego strony, wydawało się pewnym dowodem tego, iż nie są oni przyszłymi królami ani kapłanami Boga. W ten sposób okazywało się to jednym ze środków ukrywania klasy Chrystusa jako tajemnicy, zakrytej przed poznaniem przez człowieka. Zatem poddanie się klasy Chrystusa w ciele władzy świeckiej było związane z nią, jako tajemnicą Bożą, na dwa sposoby: (1) by umożliwić część jej cierpień jako ofiar za grzech; a także, (2) by ukryć ją jako tajemnicę.
(35) W ten sposób doktryna, będąca szafarską nauką Kościoła episkopalnego, wiązała się z klasą Chrystusa jako szczególną tajemnicą Boga, która jest największym wyrazem Boskiej mądrości. Z tego powodu pokolenie Gada mieszkało w typie