Epifaniczny tom 8 – rozdział 5 – str. 262
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
papieskiej doktrynie o supremacji papieża nad wszystkimi ludźmi, duchownymi i świeckimi, oraz jego doktrynie, że osoby duchowne nie podlegają prawom państwa, lecz wyłącznie prawu kanonicznemu – prawu papieża. Cranmer utrzymywał, że Statut Provisors (który zabraniał osobom duchownym przyjmować nominacje od cudzoziemców lub wnosić jakiekolwiek opłaty na ich rzecz za taką nominację, co w rezultacie uniemożliwiło papieżowi nominowanie na urzędy w angielskim Kościele oraz czerpanie z tego tytułu pewnych przychodów) oraz Statut Praemunire (który zabraniał odwoływania się do sądów poza Anglią) były sprawiedliwe i biblijne w odniesieniu do władz państwa w stosunku do Kościoła. Uczył on, że papieska doktryna na ten temat zdecydowanie przeczy Pismu Świętemu i prowadzi do okradania angielskiego króla, szlachty, duchowieństwa i ludu z ich praw, władzy, honoru i bogactw. Takie nauki niczym nóż przebijały główne cele papiestwa, którymi zawsze są żądza zaszczytów, władzy, panowania i bogactwa. Ponad 150 lat przed Cranmerem, Wyclif, z większą umiejętnością, lecz w mniej sprzyjających czasach, przedstawiał te same nauki. Jego czasy były jednak okresem reformacji prowadzonej przez jednostki, natomiast Cranmer trafił na czas reformacji prowadzonej przez sekty. Stąd różnica w rezultatach nauczania przez każdego z tych reformatorów.
(40) Wiele różnych powodów prowadziło Cranmera do nauk na ten temat. Pierwszym było wybaczalne postępowanie papieża, zwlekającego z ogłoszeniem nieważności małżeństwa Henryka VIII z wdową po jego bracie (choć sprzyjał anulowaniu małżeństwa, bał się Karola V i odkładał decyzję na bardziej korzystny moment). Król protestował, gdy jego ojciec zmuszał go do tego ślubu, zabronionego zarówno przez Biblię (3Moj. 18:16, 6-18; por. 1Kor. 5:1), jak i prawo kanoniczne. Papież Juliusz II, lekko traktując sprawę, udzielił jednak dyspensy, co wiodące uniwersytety chrześcijaństwa uznały za wykraczające poza władzę papieża, gdyż oznaczało to, że papież może