Epifaniczny tom 8 – rozdział 5 – str. 264
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
świadczyć przeciwko Boskiemu pochodzeniu ruchu, do zapoczątkowania którego użyty został Cranmer i który jest antytypem spłodzenia przez Jakuba Gada z Zylpy. Ruch ten rósł i kwitł, aż wykorzenił z Anglii każdy ślad papieskiej doktryny o poddaniu państwa Kościołowi. Przekraczając granice swego powstania, ruch ten szerzył się w całym chrześcijaństwie, aż w końcu każdy chrześcijański naród odrzucił papieską doktrynę o poddaniu państwa Kościołowi, sprawiając, że doktryna głoszona na ten temat przez Cranmera jako biblijna wszędzie odniosła większe lub mniejsze zwycięstwo.
(42) Spotykamy się tutaj ze zjawiskiem, które było obecne w przypadku Kościoła Chrześcijan i adwentystów, lecz nie zostało szczegółowo przedstawione. Zauważamy je w większości innych denominacji protestanckich: osoba (Cranmer), która rozpoczęła ruch, wypaczony następnie w Kościół episkopalny, współpracowała z wodzami z utracjuszy koron w działaniach zmierzających do wypaczenia tego ruchu w system sekciarski. Bracia z Maluczkiego Stadka, którzy rozpoczynali ruchy Maluczkiego Stadka, a następnie współpracowali z wodzami z utracjuszy koron w wypaczaniu ich w denominacje i im służyli, są w tej działalności pokazani w typie przez uwięzionego i oślepionego Samsona, mielącego ziarno dla Filistynów. To zjawisko, jako część tego samego antytypu, widzimy szczególnie w Lutrze, Hubmaierze, Wesleyu, Stone’ie oraz Millerze. Było ono raczej niewielkie w przypadku Zwingliego, i niemal całkowicie nieobecne u Serweta. Większość błędów Cranmera, które papiści i niektórzy historycy świeccy znacznie wyolbrzymili, podnosząc na przykład liczbę podpisanych przez niego odwołań jego poglądów z jednego do sześciu, przy czym każde następne niezgodnie z prawdą przedstawiano jako bardziej rażące i służalcze niż to poprzednie, zostało popełnionych, gdy nieświadomie (pokazane w typie przez ślepotę Samsona) służył on sekciarstwu. Ze wszystkich reformatorów protestanckich poza Lutrem, Cranmer był celem najbardziej zaciekłych i kłamliwych ataków papiestwa. Dowodzi to przynajmniej