Epifaniczny tom 8 – rozdział 7 – str. 447
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – dok.
w jaki sposób Bóg objawiał Swoją wolę Mojżeszowi (4Moj.7:89) i jak zaplanował zapalanie świecznika przez Aarona (4Moj. 8:1-4). Z wersetu 89 dowiadujemy się, że Mojżesz wchodził do świątnicy najświętszej zawsze wtedy, gdy potrzebował od Boga informacji, i że Bóg przemawiał do niego słyszalnym głosem spomiędzy cherubinów nad ubłagalnią, tj. spomiędzy podobieństwa chwały, która Go reprezentowała. Opis ten pokazuje, że Bóg nie mówił do Mojżesza tak, jak mówił do kapłana – przy pomocy Urim i Thummim (4Moj. 27:21; 1Sam. 28:6). Nie przemawiał też do Mojżesza przez sny, wizje, niezrozumiałą mowę czy podobieństwa, jak czynił to wobec proroków, lecz mówił z nim twarzą w twarz (4Moj. 12:6-8). Widzimy więc, że Bóg i Mojżesz prowadzili ze sobą słyszalne rozmowy (2Moj. 25:22). To właśnie w czasie tych rozmów i przez te rozmowy Bóg objawiał Mojżeszowi Swoją wolę i Słowo dla Izraela. Ponieważ opis z wersetu 89 jest częścią Zakonu, tak jak każda inna rzecz związana z Zakonem jest on typem przyszłych dobrych rzeczy (Żyd. 10:1). Mojżesz jest między innymi typem Chrystusa (Żyd. 3:1-6; 11:26; 1Kor. 10:2). Jako wódz Izraela, w kontraście do Aarona jako najwyższego kapłana, na Wiek Ewangelii przedstawia on naszego Pana jako Boskiego Wykonawcę, Rzecznika i Wodza duchowego Izraela, w drodze do antytypicznego Kanaanu. Takie jest typiczne użycie Mojżesza w 4Moj. 7:89, ponieważ występuje on tutaj jako wódz Izraela, działający jako Boski wykonawca i rzecznik, w kontraście do Aarona jako najwyższego kapłana, o którym ten kontekst traktuje właśnie w ten sposób.
(70) Przebywanie Mojżesza w świątnicy najświętszej, na co wskazuje werset 89, jest typem naszego Pana w Jego stanie narodzenia z Ducha w niebie (Żyd. 9:24). Przebywanie Mojżesza w świątnicy najświętszej w celu poznania Boskiej woli lub Słowa w odniesieniu do Izraela w jego różnych relacjach przedstawia uzyskiwanie przez naszego Pana od Ojca