Epifaniczny tom 8 – rozdział 7 – str. 453
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – dok.
pozostałym Kapłanom. Z powodu tego logicznego związku treść 4Moj. 7:89-8:4 powinna znajdować się w tym samym rozdziale. To właśnie dlatego omawiamy je razem, w jednym rozdziale. Jeśli chodzi o same te wersety, antytypiczna różnica między nimi jest następująca: 4 Moj. 7:89 pokazuje, w jaki sposób nasz Pan otrzymuje wszelkie informacje, jakich potrzebuje dla Swojego urzędu jako Boski Wykonawca, Rzecznik i Wódz ludu Bożego. 4Moj. 8:1-4 pokazuje natomiast, w jaki sposób udziela On kapłaństwu tyle z tych informacji, ile zawartych jest w Biblii. . Pewne „skryte rzeczy”, które nie są objawione w Biblii, stanowią część informacji, jakich Jehowa udziela naszemu Panu, których On nie zdradza Kapłanom. Takie „skryte rzeczy” stanowią wyłączną pomoc dla Niego, o czym zapewnia nas Pan w 5Moj. 29:29.
(75) 4Moj. 8:1 mówi o oddzielnym poselstwie, jakie zgodnie z metodą objawiania nakreśloną w 4 Moj. 7:89 Bóg udzielił Mojżeszowi, a werset 2 podaje nam treść tego poselstwa. Polecenie dotyczyło tego, gdzie Aaron miał stać w czasie zapalania siedmiu lamp świecznika. Fakt ten nie jest widoczny w brzmieniu przekładu A.V. Prawdę mówiąc, tłumaczenie wersetów 2, 3 w przekładzie A.V. jest mało zrozumiałe i mało sensowne. A.R.V. oddaje je znacznie lepiej: „Kiedy będziesz zapalał lampy, siedem lamp da światło przed świecznikiem. I uczynił tak Aaron; zapalił lampy tak, by dawały światło przed świecznikiem”. Polecenie to zostało dane po to, by w czasie zapalania świecznika Aaron stał tak, aby swym cieniem nie zasłaniał przestrzeni między pierwszą zasłoną a świecznikiem, ponieważ to właśnie ta przestrzeń była przed świecznikiem. Zapalając świecznik, Aaron miał zatem stać między nim a drugą zasłoną, tj. z tyłu świecznika. Polecenie to zostało dane w typie po to, by podkapłan, wchodzący do świątnicy w czasie zapalania przez Aarona świecznika, miał niezakłócony widok na przestrzeń między pierwszą zasłoną a świecznikiem, dzięki czemu pierwszą rzeczą, jaką