Epifaniczny tom 8 – rozdział 7 – str. 454
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – dok.
miał ujrzeć po wyjściu spod pierwszej zasłony, miał być świecznik, bez jakiegokolwiek zasłaniającego go przedmiotu. Miało to także na celu pokazanie, że świecznik otrzymywał swe światło z świątnicy najświętszej, przed którą stał najwyższy kapłan. Ponadto, powodem było także i to, by najwyższy kapłan stał nieco w cieniu za świecznikiem, w stosunku do kapłana wchodzącego do świątnicy i stającego przed świecznikiem. Widzimy więc, że najwyższy kapłan nie tylko zapewniał świecznikowi całą oliwę i jako jedyny przycinał jego knoty oraz utrzymywał go w czystości (3Moj. 24:2-4), lecz był on także jedynym, który go zapalał. Wszystkie te rzeczy są typiczne.
(76) A teraz rozważymy antytyp. Wskazaliśmy na główny element antytypu, używając powyżej wyrażenia mówiącego o Aaronie Wieku Ewangelii jako Dawcy prawdy. Kilka wyjaśnień uczyni to bardziej klarownym. Sam nasz Pan podaje, że świecznik jest typem całego Kościoła, a do zobrazowania go w jego siedmiu okresach używa On siedmiu zborów (Obj. 1:20). Podkapłani także reprezentują Kościół (1Piotra 2:5, 9). Te dwa fakty zastanawiają wielu braci, którzy sądzą, że powyższe dwa antytypy wzajemnie sobie przeczą. Oto pogodzenie tej pozornej sprzeczności: Świecznik, dający światło kapłanowi w świątnicy, przedstawia Kościół w funkcji oświecania braci światłem – nauczania ich prawdy; natomiast kapłan widzący światło świecznika przedstawia braci otrzymujących oświecenie (prawdę) od braci nauczających ich prawdy. Kiedykolwiek więc uczymy kogokolwiek z naszych braci prawdy biblijnej, w tej czynności jesteśmy pokazani w świeczniku udzielającym światła; a kiedykolwiek jesteśmy oświecani przez naszych braci jakąkolwiek biblijną prawdą, w tej czynności jesteśmy przedstawieni w kapłanie dostrzegającym światło świecznika. Knoty świecznika reprezentują człowieczeństwo braci w funkcji oświecania innych. Przycinanie knotów przez najwyższego kapłana przedstawia naszego Pana